De brief was niet onwelwillend geformuleerd, maar de subtekst was omineus, zeker in combinatie met de verkiezingsretoriek waarin werd gesteld dat te veel belastinggeld ‘verspild werd’ aan ‘linkse hobby’s’ - met het Haagse Residentieorkest als lijdend voorwerp.

De reacties op de brief waren geschrokken, verontwaardigd. Staan de Barbaren aan de poort? Of moet je het anders zien: geeft de PVV al dan niet bedoeld een voorzet voor een debat over een nieuwe relatie tussen kunstinstellingen en de samenleving? Vervangt het vraagperspectief het aanbodperspectief in de kunstsector, en had dat niet al lang moeten gebeuren?

Kunst in de kredietcrisis is geen eiland, los van kwakkelende markten. Het komende seizoen zullen er scherpere keuzes worden gemaakt, maar de uitgangssituatie zal onveranderd blijven: kunst zoekt het publiek, het publiek zoekt kunst. Wat daar tussenin komt te staan wordt spannend.

Deze week staat De Groene Amsterdammer in het teken van Kunst en het publiek.