Bij Live8 vingerknipte Bono elke drie seconden: gemiddelde tijd tussen het aan ontbering overlijden van twee kinderen. Collegas namen het over en in die knippende keten was de paradox van heel het project samengebald: dat vreselijke sterven en een swingend ritme. Claudia de Brey, Hollands presentator, raakte er zo opgewonden van dat ze het tempo opvoerde naar twee, anderhalve seconde. Obsceen bijna, omdat het zijn inhoud verloor, zelfs leek te betekenen: «Kom op mensen, dat kan beter op naar de één seconde.» Je zou je erover opwinden, ware het niet dat tussen al die wereldsterren onze Claudia niet de minst oprechte lijkt. Trouwens, waarom altijd die politiek correcte reserves van lui als ik, die zich door automatische afschrijving naar Novib, Greenpeace en Kankerfonds superieur wanen aan adepten van Celine Dion? Of uit een mengsel van gierigheid en cy nisme, en met ijzersterke argumenten over strijkstok, dubieuze liefdadigheid en concurrerende hulpverleningsorganisaties, zelfs niet eenmalig het giroboekje pakken? Akkoord, Caroline Tensen als Moeder Theresa in de Derde We reld, dat wekt moordlust op. Maar Cindy Pielstroom, blijkens de Volks krant ex-Yorin-presentator en oprichter van Globalicious, goede-doelen-organisatie voor jongeren die vorige week op MTV filmpjes over «de millenniumdoelen» uitzond, geven we voorlopig, geheel tegen onze wantrouwende natuur in, «the benefit of the doubt». Iemand moet het doen, ook als het maar een lullig beetje helpt.
Bij de perspresentatie van Ne derland 3 was ook Anna Visser van De Nieuwe Omroep Llink. Betrokken maar niet te moralistisch, ernstig maar toch vrolijk, met scherp oog voor misstanden maar toch optimistisch dat willen ze daar zijn. Krankzinnig natuurlijk dat daar een nieuwe omroep voor komt of nodig is, maar in ons publiek dolhuis kan er altijd eentje bij en dan is een mooi karakter meegenomen. Mij zou het niet verbazen als Anna licht jaloers be wonderend heeft gekeken naar Jan Jaap van der Wal: over de wereld (Avro). Jean Jacques heet onze stand-upper in Burkina Fasso, waar hij zich in matig school-Frans (une homme), waarover hij zelf grapt, desondanks verstond met gehandicapte kinderen en jongeren die steun krijgen van het Liliane Fonds.
Wat heeft Jan Jaap dat bijna niemand heeft? Een schisis of hazenlip, ja; en gezien Dit was het nieuws (Tros) vooral een kwikzilveren geest, intelligentie, zelfspot, onweerstaanbare charme zonder koketterie, een scherp oog voor zowel valse schijn als oprechtheid, poeha als kwetsbaarheid. Jan Jaap deugt en is nog briljant ook of andersom (en zou grollend de vloer met deze tekst aanvegen). Precies de juiste toon treft hij bij de polio-schoenmakers, het leergierige scholiertje en bij Yvette van negentien, die jaren geleden vluchtte voor een huwelijk met een oude man (ze zou zijn vijfde vrouw worden) en die zo wijs, sterk en optimistisch is, haar polio ten spijt, dat hij en wij naar adem happen. Onderweg krijgt hij vier kippen geweldig ge schenk. Je verwacht grappen over huiver voor slachten. Niks. Maar in het slotbeeld zit hij in een hutje, pratend met zijn levende have. Witte man in Afrika. Ridicuul en geestig. En prachtige televisie. Steun het Liliane Fonds.