De eerste blunder in de verkiezingscampagne kwam van Ed Balls. Gevraagd welke bekende ondernemer Labour steunt, stond de schaduwminister van Financiën opeens met zijn mond vol tanden. ‘Bill somebody…’ Verder kwam hij niet. De komische episode maakte deel uit van de strijd die woedt tussen het bedrijfsleven en de sociaal-democratische partij die onder Ed Miliband een links-populistische koers is gaan varen. Waar de Tories willen praten over economische groei, wil Labour het hebben over economische ethiek.
Het begon met een opmerking van Stefano Pessina. De Italiaanse bestuursvoorzitter van Boots, het Britse Etos, zou hebben gezegd dat een regering-Miliband een ramp zou zijn. Miliband zei dat hij zich niet de les laat lezen door een buitenlandse miljardair die in belastingparadijs Monaco woont. Big Business reageerde geschokt. Zo waarschuwde een voormalig topman van Marks Spencer dat Milibands taal kan leiden tot het ingooien van winkelruiten.
Rijke donateurs van Labour, zoals Charles Dunstone (mobiele telefonie) en Gulam Noon (Indiase afhaalmaaltijden), zeiden de partij niet meer te vertrouwen. Ze waren Tony Blair gewend, die ooit zei dat het niet zijn ambitie was om David Beckham armer te maken, en Peter Mandelson, de architect van New Labour, die geen moeite had met de ‘vuile rijken’. De laatste heeft al geprobeerd de impopulaire intellectueel Miliband te vervangen door de aimabele, gematigde Alan Johnson, een voormalige postbode.
Miliband had echter de smaak te pakken en hij kreeg hulp van The Guardian. De krant onthulde hoe hsbc rijke klanten, onder wie donateurs van de Conservatieve Partij, via haar Zwitserse tak hielp bij het ontwijken van belastingen. De Labour-leider had weer een onderwerp gevonden: hsbc als bancaire tak van de Tories. Belastingontwijking werd zijn nieuwe thema.
In het Lagerhuis noemde Miliband Cameron een ‘schimmige premier, omringd door schimmige donors’. Een van die donateurs, Stanley Fink, dreigde de Labour-leider voor het gerecht te slepen voor smaad als hij dit buiten de burelen zou herhalen. Miliband deed het niet. Fink zei voorts dat het (legale) belastingontwijken een nationale hobby is. Sterker, ook de Milibands bleken hun vaders testament te hebben aangepast om minder erfbelasting te hoeven betalen als hun moeder sterft.