Lage lusten

Zelfs onder de steen waar oude mannen voor het moderne leven schuilen, klonk soms de naam Merol vaag door. Iets luider nog de tekst waarmee ze voorlopige onsterfelijkheid bereikte: ‘Hou je bek en bef me.’ Nu wisten wij dus zeker dat de westerse beschaving aan haar laatste stuiptrekkingen bezig was. Een jonge vrouw die specifiek genot opeist ten overstaan van gans de mensheid (in Nederland en Vlaanderen) – het is de wereld op zijn kop vergeleken bij die waar wij uit stammen. Daarin was seks een gigantisch geheim, waar landkaart noch woordenboek van bestond (of achter slot en grendel werd gehouden). Waarbij twee dingen duidelijk waren: alleen Liefde kon lage lusten heiligen en alleen uit Liefde en/of verlangen naar een kind gaven vrouwen toe aan de dierlijke drift van mannen.

Toen was de wereld beschaafd en de mens gelukkig. Nou ja. Er is allemachtig veel bevrijding geweest en ik vroeg me, na de eerste schrik bij de weinig verfijnde directheid van deze lyrics, af waar dat ‘HJBEBM’ van Merol vandaan kwam, en wat het waard was. Ze bereikt er een enorm publiek mee, won prijzen van popjury’s en bnnvara wijdt een complete documentaire aan deze komeet-artiest. Wie kennis wil maken met persoon Merel Baldé en personage Merol (overlappend maar niet identiek) wordt in de film bediend. Merel blijkt een stuiterende chaoot die naar orde zoekt en daartoe keurige lijsten met ‘goals’ aanlegt. Het laatste doel is een optreden in Paradiso (kom je niet zomaar) en al bij het begin van de film blijkt dat gegarandeerd.

We springen dus op een hard rijdende trein die precies een jaar geleden vertrok met Lekker met de meiden, dat een internethit werd zonder platenlabel of manager. (Daarvóór was er Kleinkunstacademie, een reeks kleine rolletjes en nog veel meer afwijzingen.) Je ziet een flits van een optreden met dat lied en je weet dankzij het publiek: die heeft met haar tekst (die ik moest googelen) en een paar akkoorden en beats ongelooflijk raak geschoten, en dat in de breedte. Dat liedje geeft zowel de lol van de titel weer als de reserves die de maakster over die lol heeft. Ironie is haar handelsmerk (wat ze ook als valkuil ziet), maar gemeend is het ook en het publiek kan de liedjes zowel plat als gelaagd opvatten. ‘Voor mij is een liedje goed als ik me er een beetje voor schaam’, en Merol durft waar Merel over aarzelt. Dus krijgen we ‘Ik wil een kind van jou’ en ‘Geen reet’ en ‘Hou je bek’.

Ongelooflijk succes maar ook ongelooflijk veel internetmannenhaat, en tegelijkertijd de angst om een hype, eendagsvlieg, gimmick te zijn.

We gaan mee naar Vlaanderen, waar de meeste radiozenders haar boycotten maar waar ze een tv-uitzending haalt en de presentator dat rechtvaardigt vanwege de ‘girlpower’ die ze vertegenwoordigt en propageert. Gelijk heeft hij. En vooral zij. Al zingt ze soms wat vals.