In Duitsland had het genereuze toelatingsbeleid van Angela Merkel al veel eerder tot steeds meer verzet geleid waaraan organisaties als Pegida hun bloei te danken hebben. De permanente aanwezigheid van een miljoen vluchtelingen uit een andere cultuur is er de oorzaak van dat de politieke structuur van het land verandert. Maar niet alleen daar. Rechts is overal aan de winnende hand. Bij ons zou Wilders nu op 41 zetels kunnen rekenen.
Het is de grote vraag of die winst duurzaam is. Om daar een antwoord op te kunnen geven moeten we ons afvragen hoe het vraagstuk van de vluchtelingen zich verder zal ontwikkelen. In Nederland hebben het Sociaal en Cultureel Planbureau en de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid onderzoek naar het recente verleden gedaan. Van de ongeveer 33.000 asielzoekers die zich hier in de jaren tachtig en negentig hebben gevestigd heeft 35 procent betaald werk. De criminaliteit is driemaal hoger dan bij de autochtonen. Naarmate er meer vluchtelingen komen, ontwikkelt deze groep zich sneller tot een onderklasse, waarbij een zeer gebrekkige kennis van het Nederlands en een wijdverbreid analfabetisme een betere aanpassing verhinderen. En analfabetisme is erfelijk in die zin dat een kind wiens ouders niet behoorlijk Nederlands spreken zelf ook een veel geringere kans heeft om zich dit eigen te maken.
De uitbarstingen in Keulen en Hamburg zijn geen symptomen van een uit de hand gelopen ontevredenheid. Ze zijn bewijzen van een nog sluimerende splitsing in een overigens welvarende westerse samenleving. Met haar ‘wir schaffen das’ heeft Angela Merkel zich ernstig vergist. Een miljoen vluchtelingen zullen zich niet binnen afzienbare tijd aanpassen, een nieuwe taal leren spreken, zich volstrekt nieuwe zeden en gewoonten eigen maken. Deze massa is daar te groot voor. De individuen zoeken en vinden steun bij elkaar. Dit betekent dat er een duurzame tegenstelling tussen Duitsers en vreemdelingen zal groeien. Daaruit ontstaat dan weer het risico van escalatie. Europa zou zich erop moeten voorbereiden om die catastrofale ontwikkeling te voorkomen. Tot dusver hebben de overheden hun best gedaan om voor redelijke huisvesting te zorgen, maar in vergelijking daarmee is de culturele sector verwaarloosd.
Weet rechts de oplossing voor dit groeiende probleem? De grenzen sluiten? Daarvoor is het waarschijnlijk al te laat. Een massale deportatie? Hoe zouden we ons die moeten voorstellen? Razzia’s, mannen, vrouwen en kinderen in speciale deportatietreinen of -schepen naar het buitenland, en dit is dan op de televisie allemaal nauwkeurig te volgen? Zou onze publieke opinie dat verdragen? En een vraag die steeds actueler wordt: zou rechts bereid zijn een dergelijk risico te nemen? En dan, zoals op websites van digitale publicaties al jaren wordt voorgesteld: strenger straffen, keihard aanpakken! Sinds de gebeurtenissen in Parijs, Keulen, Hamburg en Zweden wordt daar de toon gezet door een koor van haat. Dat is voorlopig nog de retoriek van het internet.
Eén zekerheid hebben we. Het vluchtelingenprobleem zal voorlopig niet worden opgelost maar misschien zelfs ernstiger worden. Er is geen kans dat de oorlogen in het Midden-Oosten snel zullen worden beëindigd. Daarmee groeit het risico dat jihadisten, aanhangers van Islamitische Staat, als vluchteling in Europa zullen komen om hier hun slag te slaan, zoals ze tweemaal in Parijs hebben gedaan. We kunnen proberen de Europese buitengrenzen radicaal te sluiten, maar voorlopig ontbreekt het daarvoor aan de middelen en de besluitvaardigheid. En een vrijwillige repatriëring van de miljoenen is ondoenlijk. West-Europa heeft er in korte tijd een paar miljoen vreemdelingen bij gekregen. Die blijven hier. De enige manier om de daaruit voortvloeiende problemen zo veel mogelijk te beperken is een snelle aanpassing. Een leerplicht voor vluchtelingen.