Deze film komt in het artikel Het drama van de lege zalen van Schutte en Hendriks niet ter sprake. Wel verbaast Hin daarin met de mening dat het met de Nederlandse speelfilm niet altijd even goed lukt: uit gebrek aan gevoel voor melodrama.
Hins mening verbaast mij te meer omdat ik mij een voorstelling van zijn gekunstelde Schaduwrijk herinner. Van die film deugde namelijk vooral Kettings muziek. Ik sloot dus de ogen om de suffe projectie niet te hoeven zien. Mijn bioscoopgenoot schudde me wakker, vond het ongepast te slapen tijdens het afrollen van Hin en Schippers’ experimentele fictie. Geschokt stond ik op en ging mij aan de bar vervelen. Met die bioscoopbuur kwam het niet weer goed.
Amsterdam, BERT BOEKSCHOTEN