Het richt zich op maatschappelijke maar ook persoonlijke taboes zoals slavernij en dood, en gebruikt onder meer de performance als medium. Het werk van Mierle Laderman Ukeles ontstond in de context van de feministische performancekunst in de jaren 70. Zij verwierp de traditionele rollen van dat moment en ontwikkelde in plaats daarvan een breder kunstconcept. Dit concept van Maintenance Art wist Laderman Ukeles steeds breder toe te passen, om uiteindelijk betrokken te raken bij de New Yorkse gemeentereiniging, wat leidde tot grootschalige performances en publieke kunstwerken op het terrein van stedelijke infrastructuur. Wat is binnen deze artistieke strategieën het onderscheid tussen choqueren, provoceren en kritiek leveren? Wat zijn de regels voor het choqueren van het publiek, met name in de openbare ruimte? Zijn er grenzen, ook als het gaat om effectiviteit of het maken van een goed kunstwerk?

Programma

13.30 Inleiding door Hendrik Folkerts (curator Public Program, Stedelijk Museum, Amsterdam)

13.40 Lezing door Mierle Laderman Ukeles

14.20 Pauze

14.40 Lezing door Teresa Margolles

15.20 Discussie tussen de sprekers

16.15 Einde

Biografieën sprekers

Voor Mierle Laderman Ukeles zijn arbeid en het milieu centrale thema’s. In haar performances en openbare kunstwerken stelt ze verschillende soorten arbeid aan de orde, zoals onderhoudswerk en werk aan de stedelijke omgeving. Ukeles kreeg nationale erkenning voor haar nu dertig jaar lopende artist-in-residency bij de New Yorkse gemeentereiniging. Touch Sanitation, haar grootschalige performance uit 1980 die hiervan onderdeel was, duurde elf maanden en behelsde het schudden van de handen van elk van de 8500 werknemers van de gemeentereiniging, waarbij ze hen bedankte voor het ‘in leven houden van New York’. Onlangs richtte Ukeles haar werk met het Department of Sanitation op de transformatie van het terrein Fresh Kills naar een veilig, openbaar park. Daarnaast creëerde ze in de VS en internationaal zes ‘werkballetten’, die samen met de werknemers werden gechoreografeerd, met als leidende vraag: kan werk kunst zijn? In de afgelopen jaren was het werk van Ukeles te zien bij onder meer de Ronald Feldman Gallery in New York, het Joods Museum van New York, het MMKA in Arnhem, de Kunstverein Wolfsburg en het Stedelijk Museum in Amsterdam. Ukeles ontving verschillende prijzen van de National Endowment for the Arts en de New York State Council on the Arts en kreeg ondersteuning van de Guggenheim Foundation en de Andy Warhol Foundation.

Teresa Margolles woont in Mexico Stad en studeerde forensische geneeskunde en de communicatiewetenschap aan de Nationale Universiteit van Mexico. In 1990 was ze een van de oprichters van de groep SEMEFO (Servicio Medico Forense / Forensisch Medische Dienst). In deze hoedanigheid heeft ze sindsdien performances gehouden, installaties, objecten en video’s gemaakt en interventies in de openbare ruimte gedaan. Later werkte Margolles zelfstandig verder, waarbij het lijkenhuis voor haar een laboratorium en een plek van onderzoek was, en ze sociale en conceptuele artistieke strategieën ontwikkelde op basis van lichaamsstoffen en afbeeldingen van lijken. Haar verkenning van de dood als onderwerp is gerelateerd aan vraagstukken rond economische en politieke ongelijkheid, sociale uitbuiting, het rouwproces en de manier waarop geweld het tegenwoordige culturele en filosofische landschap definieert. Het werk van Teresa Margolles is ondanks het controversiële karakter ervan te zien geweest op verschillende internationale tentoonstellingen, zoals de Kunsthalle Fridericianum in Kassel, Galerie Peter Kilchmann in Zürich, de Biënnale van Venetië, de Liverpool Biënnale, La Colección Jumex in Mexico, Smart Project Space in Amsterdam en Kunsthalle Krems in Oostenrijk.

Locatie: Temporary Stedelijk 2, Auditorium
Voertaal: Engels
Toegang: gratis met geldig entreebewijs voor het museum
Reserveren: Verplicht.