Maar het gemis moet voor jou zo enorm zijn dat het haast niet in te leven is. Als wij allemaal op die begrafenis al het gevoel hebben dat we persoonlijk iemand zijn kwijtgeraakt, dat we Ischa zullen missen, hoe sterk moet jouw gevoel dan wel niet zijn. De afwezigheid van die inspirerende kwajongen, die intelligente volwassen man, die grappenmaker, die doodernstige schrijver, die deurenintrapper, die hoogbegaafde en erudiete analyticus, die humoristische cabaretier, die serieuze toneelspeler, die prachtige columnschrijver, die kwaadaardige schat, die fantastische ogen moet een leegte achterlaten die gigantisch is.
Juist de combinatie van lachen en huilen en van alle facetten van zijn persoonlijkheid die ik hierboven gebrekkig probeer te verwoorden, maken iemand tot een unieke persoonlijkheid. Dat geldt voor iedereen, maar voor zijn grote aanwezigheid in het bijzonder.
Het fantastische is dat iedereen die wel eens zijn aandacht heeft gekregen, persooonlijk of in werk, toch op z'n minst een zwak voor hem had en op z'n meest veel van hem hield. Hij was ook vertederend.
Ik hoopte zo dat hij na de dood van zijn ouders en de afwikkeling van de erfenis zonder die last nog een flink aantal prima jaren met jou zou hebben, een beetje ontspannen zou ik bijna zeggen, ook al moest hij van zichzelf zoveel. Toch een beetje rust gevonden, een plek voor zichzelf, ondanks alle drukte.
Lieve Connie, ik hoop je nog dikwijls te ontmoeten en ik hoop dat je het een beetje aan zult kunnen. Veel liefs van
ANNEMARIE GREWEL