Londen - Na zichzelf te hebben geprofileerd als redder van de wereldeconomie heeft Gordon Brown eind vorig jaar tijdens de klimaattop in Kopenhagen pogingen gedaan om de planeet te onttrekken aan de ondergang. Voor de buitenwereld mag hij dan poseren als de Schotse Al Gore, in eigen land is scepsis over de milieuvriendelijkheid van zijn regering passend en geboden. Beloften zijn er genoeg, maar in de praktijk komt er weinig van terecht. Plannen om goederen weer meer met de trein te vervoeren zijn bijvoorbeeld op niets uitgelopen. Zelfs het materieel voor de ‘groene’ Olympische Spelen komt middels achthonderdduizend vervuilende vrachtwagenritten aan in Oost-Londen. Toen vrachtwagenchauffeurs een paar jaar geleden protesteerden tegen hoge benzineprijzen gaf Brown hun een fiscale tegemoetkoming. Ondertussen stegen de dieselaccijnzen voor het treinvervoer.

Tevens heeft Brown middels een btw-verlaging gepoogd de verkwistende consumptiecultuur te stimuleren. De theorie dat consuminderen een groen bestaan bevordert, hoort volgens hem thuis in de oudpapierbak. Hij doet dan ook weinig om het aantal plastic boodschappentasjes te verminderen, het symbool van de wegwerpcultuur. Zijn liefde voor belastingen strekt zich niet uit tot een bag tax. Liever vertrouwt Brown op het eigen initiatief van bedrijven. Alleen Marks & Spencer en Holland & Barrett strijden actief tegen de tasjesberg. Tesco, de grootste supermarkt en retail-vleugel van New Labour, heeft het Sustainable Consumption Institute van de Universiteit van Manchester 25 miljoen pond geschonken waarna professor Mohan Munasinghe een rapport schreef waarin staat dat de tasjesbelasting in Ierland niet werkt, terwijl het verbruik daar met negentig procent is afgenomen.

Binnen het ministerie van Milieu lijkt groen denken evenmin een prioriteit te zijn. Gevraagd waarom er niet, zoals in Duitsland en Denemarken, statiegeld bestaat op blikjes en plastic flesjes, antwoordde woordvoerster Kirsty Johnson dat het volgens de verpakkingsindustrie en supermarkten geen goed idee is. Sterker, de Britten hebben twee genoemde milieubewuste landen voor het Europese Hof gedaagd wegens competitievervalsing. Ambtenaren en politici zelf weigeren het goede voorbeeld te geven. Zo heeft millieu-adviseur Bob Watson in een half jaar tijd kriskras over de wereld gevlogen, van Helsinki naar Hongkong, van New York naar Nieuw-Zeeland. De secretaris-generaal op het ministerie van Energiezaken, Willy Rickett, is al helemaal allergisch voor groen denken. Sterker, hij lekte vorig jaar namen van milieuactivisten naar energieboer E.On, opdat ze aan de vooravond van een demonstratie bij de Kingsnorth-krachtcentrale konden worden gearresteerd. Als beloning kreeg Rickett begin dit jaar een lintje.