Parijs – 89 zetels in het Franse parlement in plaats van de eerdere schamele acht voor het extreem-rechtse Rassemblement National. Marine Le Pen was na de parlementsverkiezingen euforisch, maar stond onvoldoende in voor de nieuwkomers. Via een inderhaast ingelaste videovergadering wees ze naar verluidt haar partijgenoten op de kledingcode voor de traditionele groepsfoto: ‘Jullie gaan netjes gekleed met stropdas, we zijn geen apen in voetbalshirt.’ Voorts wees ze op professionaliteit en discipline. Daar ontbrak het Julien Odoul eerder aan toen hij een moeder die een schooluitstapje begeleidde luid aansprak op haar hoofddoekje. Resultaat: beelden van huilende kinderen haalden het nieuws. Ook Frédéric Boccaletti moet zich gedragen. Hij kreeg twintig jaar geleden zes maanden onvoorwaardelijk voor het schieten op jongeren die aan het wildplakken waren, hen onderwijl uitmakend voor ‘vuile negers’en ‘vieze fascisten’. Boccaletti’s boekhandel met antisemitische literatuur in Toulon is inmiddels gesloten.

Marine Le Pen mag haar extreme taal hebben ‘afgezwakt’, zei haar partijgenoot José Gonzalez, 79 jaar oud en daarmee het oudste Kamerlid, onlangs in het dagblad Libération. ‘Ze blijft trouw aan haar fundamentele standpunten van het Front National.’ Oftewel: de nationale voorkeur.

Ook links wordt onder de loep genomen. Het echtpaar Garrido-Corbière, allebei parlementslid voor La France Insoumise, werd in het weekblad Le Point beschuldigd van uitbuiting van een illegale huishoudster. Het bleek nepnieuws. Dat geldt vooralsnog ook voor de juist tot lfi’s grote vreugde gekozen voorzitter van de Rekenkamer Éric Coquerel. Die doet de geruchten over zijn ‘gedrag jegens vrouwen’ af als ‘ongefundeerd’. Daarentegen ging partijgenote Rachel Keke door het stof voor haar lofzang op Le Pen tijdens de presidentsverkiezingen van 2017. Keke, een voormalig kamermeisje dat na anderhalf jaar staken betere arbeidsomstandigheden bij het Ibis-hotel bewerkstelligde, excuseerde zich via Facebook: ‘Racistische, seksistische ideeën en anti-lgbt’ers moeten consequent worden bestreden.’

Niet vanwege aantijgingen, maar door de krappe overwinning in haar district Calvados en de kritiek op haar technocratische optreden bood première ministre Élisabeth Borne haar ontslag aan. Macron wees dit af, want Borne moet deze week eerst de regeringsplannen presenteren aan de nieuwe Kamer waarin duidelijk wordt wie het begrotingstekort van 114,5 procent van het bbp moet betalen. Het parlement, waarin president Macron geen meerderheid meer heeft, moet volgens de traditie zijn vertrouwen hierover uitspreken. Of Borne dit aandurft en zal toelaten, is de vraag. Zo niet, dan belooft de oppositie een motie van afkeuring in te dienen.