Een gratis tip voor iedereen die een beetje een klotedag heeft gehad, bijvoorbeeld omdat je naar de persconferentie van Rutte en de Jonge hebt zitten kijken. Of als je je vakantie in het water ziet vallen. Voor de mensen die het hele EK eigenlijk alweer waren vergeten omdat Nederland al is uitgeschakeld en die toch weer warm willen lopen voor de finale. Of als je nog een favoriet zoekt voor de wedstrijd tussen Engeland en Italië. Maar ook voor iedereen die voetballers verwende vlerken vindt, over het paard getilde kapsoneslijers. Voor degenen die zich storen aan beroemdheden die zich maatschappelijk inzetten en vinden dat je sport en politiek gescheiden moet houden. Komt-ie: ga naar de internetbrowser van je telefoon of laptop en typ in: ‘Marcus Rashford’. Dan krijg je eerst foto’s (goede vrolijke kop) en feitelijke informatie: het is een Engelse voetballer die doorgaans speelt als aanvaller, 23 jaar, basisspeler bij Manchester United met al ruim veertig interlands op zijn naam.
En nu vooral verder scrollen naar dit soort berichten: over een PlayStation die hij heeft geschonken aan de negenjarige Jacob. De miljoenen kinderen in het Verenigd Koninkrijk (een op de vijf mensen leeft daar in armoede) die hij aan eten heeft geholpen. De ruim 400 miljoen euro die de Britse regering gaat uitgeven aan arme gezinnen. Het eredoctoraat van de University of Manchester die hij als jongste ooit kreeg voor zijn maatschappelijke betrokkenheid.
En wie nog iets verder scrollt, of de moeite neemt om een kijkje te nemen op zijn sociale mediakanalen, ziet zijn nieuwste project: zijn boekenclub. Rashford wil mensen aan het lezen krijgen, en dan met name de ongeveer vierhonderdduizend kinderen in Engeland die geen enkel boek bezitten. De voetballer weet hoe het is, zoals hij ook goed weet hoe het is om op te groeien in armoede, want hij was zelf zo’n kind; pas toen hij een jaar of zeventien was kon hij fatsoenlijk lezen. In een boek dat hij schreef met journalist Carl Anka vertelt hij dat hij nooit angst had op het voetbalveld, maar wel als er in de klas kinderen werden aangewezen om hardop voor te lezen. Er is inmiddels veel veranderd en de sterspeler van Manchester is een echte lezer geworden. In een mooi interview in The Guardian eind mei zegt de aanvaller: ‘For me, the power in a book was life-changing. So, hopefully, I can give people a little start into becoming successful adults.’
Het zal niemand verbazen dat ook zijn leesclub een succes dreigt te worden. Eind juni was A Dinosaur Ate My Sister het eerste boek en daarvan zijn vijftigduizend exemplaren uitgedeeld op 250 scholen. Waarom hebben we in Nederland niet zo’n voetballer?
Maar gelukkig hebben we hier niet met een heilige te maken. Bezoek zijn Instagram-pagina en je ziet net als zijn ruim 10 miljoen volgers wat je ziet bij de gemiddelde topvoetballer van 23. Foto’s zonder shirt van een rijkelijk getatoeëerd lijf, hier en daar een peperduur horloge om z’n pols, privéjets. Prima, hij is een voetballer van de buitencategorie en we weten allemaal wat voor salarissen die ontvangen. Hij scoorde twee keer bij zijn debuut voor Manchester en ook bij zijn eerste interland was hij trefzeker, wat van hem de jongste doelpuntenmaker voor Engeland maakt.
Tijdens dit EK komt hij steeds als invaller binnen de lijnen en hij heeft zodoende nog niet veel minuten gemaakt. En dat is jammer. Ik ben niet per se voor Engeland, maar wel voor Marcus Rashford. Hij is nou net die ene voetballer die niet alleen een beroep doet op zijn getroebleerde jeugd, maar ook echt actie onderneemt. Hij maakt echt het verschil. Alleen al daarom hoop ik dat hij dat tegen Italië ook doet.