Lorrie Moore, Net echt. Verhalen. Vertaling Geertje Lammers. Bert Bakker 1993 (oorspronkelijk Like Life, 1988).
Ik heb niet heel veel geduld om te lezen op het moment, geen zin in echt andere werelden, en dus lees ik verhalen, die houden gewoon ook weer op. En bovendien laten die zich goed herlezen, want ik heb ook geen zin om iets nieuws te ontdekken. Er zijn een paar schrijvers die ik altijd weer uit de kast pak omdat ik nooit op ze uitgelezen raak, en dat zijn J.M.A. Biesheuvel, Tsjechov en Lorrie Moore. Hoe zou het met de laatste zijn, dat vraag ik me meteen weer af als ik verhalen lees in Net echt. Ik heb haar in de jaren tachtig en negentig op de voet gevolgd. En weer zit ik te lachen, bijvoorbeeld om het verhaal ‘U bent nog lelijk ook’. Het gaat over Zoë die Amerikaanse geschiedenis onderwijst aan een kleine universiteit, ergens in de Midwest, waar de studenten stijf staan van de oestrogenen door de enorme hoeveelheden vlees en kaas die ze verstouwen. Ze is bezig een boek te schrijven over de humor van Amerikaanse presidenten, onder de titel ‘Ken je die al?’ Zoë is in gevecht met haar studenten, die haar veel te lichtzinnig vinden, en met haar zus die op het punt staat te gaan trouwen. De zus, woonachtig in New York, probeert Zoë ook aan de man te krijgen. Moore is er een meester in om de verborgen obsessies en agressie van haar personages hun ontregelende effect te laten hebben op de omgeving. Op een Halloweenparty bij haar zus thuis, probeert Zoë een gesprek te voeren met de man die haar zus voor haar op het oog had. ‘Vertel eens eerlijk,’ zegt hij tegen haar, ‘hoe denk jij over de liefde?’ Wat er vervolgens wordt gezegd en gedaan zou zó in Girls passen, de weergaloze serie van Lena Dunham. Ik kan me niet anders voorstellen dan dat zij schatplichtig is aan de verhalen van Lorrie Moore.