Elisabeth Luard, My Life as a Wife. Love, Liquor and What to Do About Other Women. Bloomsbury 2013 (oorspr. 2008)

Mooie memoir met sprookjesachtige allure; allereerst het sprookje van de secretaresse die trouwt met haar baas en daarnaast dat van liefde die alles overwint. Allebei zijn het uitzonderlijke mensen. Zij dochter van een diplomaat, zeer bemiddeld, voorbestemd voor een goede partij. Hij ‘King of Satire’, mede-eigenaar van het satirische tijdschrift Private Eye en oprichter, samen met Peter Cooke, van The Establishment, een comedyclub avant la lettre, in de jaren zestig in Soho, Londen. Zij doet een kunstopleiding en neemt daarnaast een typbaantje aan bij Private Eye. Ze is 19 als ze Luard voor het eerst ziet, de knapste man ooit. Een paar jaar later zijn ze getrouwd, ze krijgen vier kinderen waarvan er een op haar 29ste komt te overlijden aan Aids. Elisabeth Luard ontwikkelt zich tot kookboekenschrijfster, Nicholas tot schrijver van reisboeken, spionageromans en science fiction, en ook is hij ondernemer maar waarin begreep ik niet helemaal. Flamboyante mensen die zich bewogen in artistiek, cabaretesk en geëngageerd Londen, actief o.a. in de anti-apartheidsbeweging. Nicholas stierf in 2004 aan leverkanker, zijn weduwe schreef dit boek vier jaar later.

Ik had van geen van beiden ooit gehoord, maar pakte het in Parijs in de boekhandel op vanwege titel en ondertitel. En toen begon het ook nog eens heel intrigerend, een beetje spottend namelijk. ‘This is the story of my life as a wife. Or how to stay married for forty years without actually murdering your husband.’ Op geen enkele manier, en dat vind ik heel bijzonder, schrijft Luard zoetsappig. Sterker nog: ik heb het idee dat ze haar leven met een spannende man, maar tevens alcoholist en tot op zekere hoogte onbetrouwbaar, op een eerlijke manier onder ogen komt. ‘Things never work out as they should. I acquired the necessary skills, then married a man who found his happiness in a bottle.’ Des te aangrijpender hoe ze een levenlange liefde beschrijft, en haar pijn als ze hem ten onder ziet gaan. ‘Nicholas my husband of more than forty years, marathon runner, ex-boxer, the most beautiful man I ever saw, is rake-thin, grey-skinned, sunken-shouldered, lacking muscle of even strength to lift his head. This is what happens at the end. And we are close now. I know we’re close. Most days I think I’m the only one who knows how close.’

Extraatjes: de authentieke recepten aan het eind van ieder hoofdstuk, o.a. van gehaktballen in rodewijnsaus, en ‘coronation chicken’, en de foto’s uit het familiealbum in twee katernen.