Harper’s Bazaar Nederland. September 2014, € 5,99
Van de week stond ik in een te volle trein, in het middenstuk, opgepakt tussen nog zo’n twintig mensen. Naast mij had een jongen zich min of meer zittend geïnstalleerd op het ding waarmee de deur geopend kan worden, hij was samen met een paar meisjes en een van die meisjes probeerde op zijn schoot te gaan zitten. Hij duwde haar lachend weg, véél te zwaar. Ik ondertussen kon mijn ogen niet van het meisje af houden, en dacht: de jongen moest eens weten hoe gelukkig ie was. Wat hij zomaar op een ochtend kan versmaden, omdat dit kennelijk voortdurend op zijn pad komt. ‘Dit’ had in dit geval lang blond haar, ik denk dat ze zestien was, een blozend onopgemaakt gezicht, het is nog best moeilijk om perfectie te beschrijven. Wat haar ook heel leuk maakte, en nu komt Harper’s Bazaar om de hoek kijken, was wat ze aan had. Een jumpsuit van spijkerstof dat megastrak om haar heen zat, met koperen knoopjes van voren en van die ouderwetse bretels die aan een tuinbroek vast plegen te zitten. Zwart shirtje eronder met korte mouwen, klaar. Ik probeerde niet teveel naar haar te kijken, maar kon het niet laten ook nog te loeren wat voor schoenen ze aan had.
Op blz 110 van het eerste nummer van de Nederlandse Harper’s Bazaar, dat de afgelopen weken al met veel tamtam en Cécile Narinx in witte jurk, rode jurk, geruite jurk, kokerrok, werd aangekondigd en er blijkbaar zo is ingeknald dat er alweer 30.000 exemplaren bij moesten worden gedrukt (de eerste druk bedroeg 130.000), op blz 110 dus staat een vergelijkbaar jumpsuit afgebeeld. Het is van Philipp Plein en het kost € 1000,-. En het is beduidend minder leuk dan wat het meisje in de trein aan had. Dit jumpsuit staat overigens gecategoriseerd voor de leeftijdsklasse 30 +, voor mezelf moet ik een paar bladzijden verderop zijn. Hm, een wijde pantalon die zo te zien op driekwart van de kuit eindigt, van Chalayan, slechts € 400,- en ik denk dat het niet alleen mij, maar iedereen boklelijk zal staan. Alleen dat meisje zou hiermee weg kunnen komen denk ik.
Ongestoord loergenot, dat levert Harper’s Bazaar, in de Nederlandse versie met het extraatje dat je een intelligente redactie erachter kunt vermoeden. Met een hoofdredactrice die, net als ik, houdt van diva’s en vedetten van alle leeftijden (Monica Belluci doet de deur voor je open in openvallende jas van mohair, eronder glanzende bodystocking en een netpanty die uitnodigt ‘m nog iets meer kapot te trekken) en die in deze eerste editie de term ‘denkende mode’ lanceert. Ik ben onverminderd gek op dit soort bladen. Vroeger maakte ik de gezichten nog eens extra op met viltstift, en fantaseerde ik dat ik één kledingstuk uit mocht kiezen. De viltstiften heb ik niet meer, maar wel sla ik nog steeds de bladzijden om en bepaal mijn keuze. Dit lijkt makkelijker dan het is, want ik mag niet eerst álles bekijken. Mijn keuze is alleen van kracht als ik risico’s durf te nemen. En dus denk ik nu dat er niks mooiers meer komt dan de Grande Robe Noire op blz. 66. Hij is van Hermès en kost € 3700,-. Ja, die is voor mij.