Anna Woltz, Mijn bijzonder rare week met Tess. Querido, 167 blz., € 13,95

Ik weet het, de kinderboekenweek is net afgelopen, maar vorige week zaterdag werd ik er toch nog nog net door toe aangezet een kinderboek aan te schaffen, gewoon een boek waarvan ik dacht dat ik daarmee als tien à twaalfjarige vast heel blij zou zijn geweest. Eerlijk gezegd vond ik de opdracht voorin heel mooi: ‘Voor Jefta, de liefste hond van de wereld 2001-2012.’ Altijd fijn als je iets of iemand zonder terughouding de liefste kan noemen.

Ik ben tegelijk gedebuteerd met Anna Woltz, lang geleden, we schelen denk ik een jaar of twintig, zij was net van de middelbare school af en had over haar laatste schooljaar een mooie kroniek geschreven. Het schept een band voor het leven, in ieder geval mijnerzijds, want het valt mij altijd op als ze een nieuw boek heeft geschreven. Zij heeft zich ontwikkeld tot een van de populairdere kinderboekenschrijvers van Nederland, of misschien moet ik zeggen jeugdboekenschrijvers, en dat snap ik wel als ik Mijn bijzonder rare week met Tess lees. Ze heeft een heel prettige pen, down to earth en tegelijkertijd niet alledaags. Ook heeft ze het heel terloops over hele grote dingen: angst voor de dood, vriendschap, het onverbrekelijke van bloedbanden. Een literaire schrijfster is ze, en ik zou bijna zeggen: op een niet hinderlijke manier. Ze schrijft zinnen die de verbeelding prikkelen, omdat ze een beetje poëzie toelaten.

Zo beschrijft ze in het eerste hoofdstuk hoe de ik-verteller, Samuel, aan het voetballen is met zijn vader op het strand, ‘De zon scheen op mijn armen en de zeewind voetbalde stiekem met ons mee’. In de verte ziet hij zijn broer in een kuil vallen, er iets aan voorafgaand staat er dan dit over die broer: ‘Hij wandelde daar maar over het lege strand en keek kalmpjes naar de lucht. Naar de spierwitte wolken die boven het eiland dreven. Alsof hij veertig was in plaats van twaalf.’ In kort bestek zet Woltz een drama op poten, over een gewone jongen, op vakantie op Texel met zijn ouders en zijn broer dus. Hij ontmoet een meisje waarvan hij meteen onder de indruk is, omdat ze ‘raar’ is. Er ontvouwt zich een vriendschap waarvan je als lezer voelt: die vriendschap is levensveranderend, zoals vriendschap op die leeftijd dat kan zijn. Nou ja, gelukkig kan dat op elke leeftijd.