Tina Fey, Bossypants (Sphere, 2011)

Ik las dit omdat ik dacht het misschien te kunnen gebruiken voor mijn vrouwen & humor-stuk deze week. Hoopvol stemmend was ook de opmerking van de verkoper bij WH Smith, dat hij zo gelachen had om dit boek tijdens zijn vakantie. Ik vond het allemaal net te gemaakt om echt geestig te kunnen zijn, de verhaaltjes over haar jeugd, haar baantjes als serveerster, haar ouders, haar eigen moederschap. Wel interessant zijn de kijkjes achter de schermen bij de serie 30 Rock en bij Saturday Night Live. Een soort godsgeschenk voor haar, de verschijning van Sarah Palin, omdat tot dan toe het haar eigenlijk niet lukte een goeie imitatie neer te zetten. En wat dat dan is? Toch allereerst die toevallige grote fysieke gelijkenis.

Margriet de Moor, Eerst grijs dan wit dan blauw (Contact, 1991; herdrukt bij de Bezige Bij, 2010)

Ik ga dit volgende week bespreken in de serie Zomerklassiekers, wat dan meteen de laatste aflevering zal zijn. Ik weet nog dat ik dit las toen het net uit was, hoe bijzonder het was dat deze roman het karakter van een thriller had en toch zo door en door literair van karakter was. Man vermoordt echtgenote, waarschijnlijk uit frustratie omdat ze hem niet wil vertellen waar ze was toen ze zomaar van huis vertrok en jaren weg bleef. Ik ben nog niet zover gevorderd, maar ben (weer) helemaal gevangen door De Moor’s stijl, zo springerig en ongrijpbaar. Alles is bij haar in beweging: grammatica, tijd, perspectief, chronologie. Betoverende roman nog steeds. Ik ga ook de literaire kritiek van die tijd bespreken, heel benieuwd naar.

Jennifer Egan, A Visit from the Goon Squad (Corsair, 2010)

Half september gaat deze roman in het Nederlands verschijnen bij De Arbeiderspers, het kan niet anders of héél véél mensen gaan het dan alsnog lezen. Zeer terecht dat ze hiermee de Pultizer Prijs won. Ik ben het voor de tweede keer aan het lezen, omdat ik de schrijfster eind augustus ga interviewen in New York. Ook ben ik nu haar eerdere werk aan het opzoeken, ze blijkt al heel veel te hebben geschreven, maar dit is echt haar doorbraak. Geestig en ontroerend vond ik het, deze mozaïekvertelling die tegelijkertijd een generatieroman is, over mensen die in de jaren tachtig dachten de wereld aan hun voeten te hebben.

David Mazzucchelli, Asterios Polyp (Bezige Bij, Oog & Blik, 2011, vertaling Ton Heuvelmans, oorspronkelijk Pantheon Books 2009)

Alleen al om te zien zo'n mooi boek, zo prachtig uitgegeven. Ik lees deze graphic novel voor het slapen gaan, waarvoor het eigenlijk te zwaar is (om om te slaan bedoel ik), maar de tekst, en de ‘plaatjes’ lenen zich er zo goed voor, al ga ik er geloof ik wel heel zwaar door dromen. Het gaat over een architect, Asterios Polyp geheten, wiens woning in New York helemaal afbrandt. Hij moet elders opnieuw beginnen, en langzaam ontvouwt zich zijn levensverhaal. Je kunt het van tevoren niet bedenken, maar deze meneer, met zijn typische profiel en zijn tamelijk flegmatieke levensinstelling, gaat je tot het bot interesseren. Ongelooflijk hoe ook in een getekend verhaal de spanning tussen fictie en werkelijkheid, dromen en angsten, gesuggereerd kunnen worden. Het is al besproken in De Groene toen het net was uitgekomen, maar ter gelegenheid van de Nederlandse uitgave gaat Willem Jan Otten er ook nog over schrijven.