Het monster is een tienermeisje gehuld in een chador, en hier is de film: een zwart-wit, Perzisch gesproken gothic-western, A Girl Walks Home Alone at Night.
De regisseur is de jonge in Amerika wonende Iraanse Ana Lily Amirpour. Ze heeft veel films gezien die op de een of andere manier terugkeren in haar debuut, bijvoorbeeld in de vorm van het iconische geluid van Ennio Morricone of de contrastrijke, expressionistische steden van Fritz Lang waar mensen en monsters naast elkaar wonen.
Gewone mensen zijn zowat afwezig in de stad in A Girl Walks Home Alone at Night. Er is Arash (Arash Marandi), een jongeman die zich kleedt als James Dean en die aan het begin van het verhaal een kat steelt die hij meeneemt naar huis waar zijn drugsverslaafde vader zit te creperen vanwege afkickverschijnselen. En een prostituee (Mozhan Marnò) die werkt voor een drugsdealer die het eerste slachtoffer wordt van ‘The Girl’ (Sheila Vand), het meisje dat haar chador als Dracula’s cape om zich heen drapeert wanneer ze ’s avonds laat alleen ‘naar huis loopt’. Ironisch is dat ze qua verschijning en misschien ook wat betreft motivering veel doet denken aan de wraakengel die in Abel Ferrara’s fabuleuze Ms. 45 (1981) in nonnengewaad mannen vermoordt. Dan is er het jongetje op straat in mijn favoriete scène: The Girl spreekt hem overdag aan terwijl hij aan het skateboarden is. Hij is door vrees bevangen; die uitwerking heeft ze op je. Wees een goede jongen, ja? Ja, knikt het kereltje. En hup, weg is The Girl, met zijn skateboard, waarop ze later, ’s nachts, rijdt – een prachtig grapje, een verwijzing naar de wijze waarop vampiers en dergelijke monsters soms zweven in plaats van lopen.
A Girl doet veel meer dan met al deze verwijzingen een bepaalde sfeer of stemming scheppen. De film graaft diep naar thema’s rond vrouwenhaat, eenzaamheid en repressie in een stad die in de greep is van corruptie en onmenselijkheid veroorzaakt door rijkdom. Mensen teren niet alleen op elkaar, ze teren ook op de aarde, zie de jaknikkers die omineus op de achtergrond het zwarte goud naar boven pompen. Geld is er genoeg. Arash werkt als tuinier voor een rijk gezin. De drugsdealer zit alsof hij in Miami is coke te snuiven van een glazen koffietafel, met voor zich een tas vol bankbiljetten. En ergens halverwege de film komt de vraag: is er verandering mogelijk? Wrang is dat voor zo’n vampier alles mogelijk is behalve verandering. Verlossing, dan? De twee nachtelijke figuren die uiteindelijk uit Bad City ontsnappen staan voor óns. Want de vampier is in A Girl Walks Home Alone at Night de enige met menselijkheid in zich.
Te zien vanaf 21 mei
Beeld: A Girl Walks Home Alone at Night, regie Ana Lily Amirpour (September Film Distribution)