Londen – Op Oudjaarsdag zag ik Larch voor het laatst. In de bittere kou duwde de milieuactivist een winkelwagen voort, bij een parkje voor het Londense station Euston waar hij met enkele geestverwanten een boomhuttenkamp had opgezet. Daarmee willen ze voorkomen dat de bomen gekapt worden voor een tijdelijke taxistandplaats. Dat is een deel van de omstreden aanleg van een meer dan honderd miljard pond kostende Hogesnelheidslijn (hs2) die de reistijden tussen Londen en het noorden van het land moet verkorten.

In de zomer had ik met Larch kennisgemaakt bij een ander boomhuttenkamp tegen de hs2, net ten noordwesten van de hoofdstad. Hij bleek een oude rot in het Britse milieuactivisme te zijn. In de jaren negentig was hij betrokken bij protesten tegen autowegen in Newbury en Oost-Londen. Ditmaal probeert hij, met HS2 Rebellion, een spoorlijn te verhinderen die dwars door 108 oeroude bossen wordt aangelegd en waarvan het maatschappelijke nut, zeker na de huidige thuiswerkrevolutie, niet evident is.

‘Een subsidieproject voor bouwbedrijven’, zo omschreef Larch het in januari. In zijn winkelwagen lagen planken en blikken eten. ‘Kom snel langs in het kamp, voordat de deurwaarders komen’, zei hij, doelend op het National Eviction Team wier leden eerder zijn zoon hadden verwond tijdens een slag in de guerrillastrijd. Enkele weken was de ontruiming een feit, maar Larch en de zijnen hadden een verrassing in petto: als mollen bleken ze onder de grond te zijn verdwenen.

Sinds augustus hebben ze in het diepste geheim een tunnelcomplex gegraven om hun toevlucht te zoeken, met proviand voor maanden. Eind januari, in het midden van een lockdown en de koudste winter sinds maanden, daalden ze af. Larch had gezelschap van twee andere veteranen, Swampy en Scotty. Eerstgenoemde, die landelijke bekendheid had verworven in de jaren negentig, had zelfs zijn zestienjarige zoon meegenomen, Rory. Ondertussen adverteerde hs2 voor een nieuwe baas van de pr-afdeling.

Het parkje is omheind en bewaakt. Er is al een begin gemaakt met het kappen van de bomen. Een ambulance, een arrestatie-eenheid en persfotografen staan klaar. Vier van de ‘menselijke dassen’ hebben de tunnels reeds verlaten, onder wie Scotty, alias Digger Down, en de jonge Rory. De anderen zijn vastbesloten om door te gaan. ‘Het is zwaar’, appt Larch, ‘maar we zijn vastberaden.’ Dan stuurt hij een video. De deurwaarders zijn binnengekomen. Om hem uit zijn tijdelijke huis te halen.