Het was een veelbetekenend moment tijdens het debat, dat verder veel weg had van de spelshow De zwakste schakel. Terwijl de 44-jarige Sturgeon, dochter van een elektricien, op overtuigende wijze het woord voerde voor Schotland wierp premier David Cameron haar een bewonderende blik toe. Inhoudelijk gezien is de premier het grotendeels oneens met de nationaliste, maar het was hem niet ontgaan dat hier een nieuwe Maggie Thatcher stond. Met strijdlust, geloof in het eigen gelijk en dat onberispelijke kapsel.
Het was aan Cameron te danken dat ze er stond. Als Nigel Farage mee mag doen en hem op de rechterflank kan aanvallen, zo luidde zijn eis, dan moeten ook de linkse nationalisten uit Wales en Schotland meedoen. Want anders zou Labour-leider Ed Miliband een te makkelijke avond hebben. Het werkte. Miliband kreeg de ene na de andere aanval te verduren van de ‘Keltische zusters’ – naast Sturgeon stond Leanne Wood, een jongedame uit de mijnwerkersvalleien van Zuid-Wales. De twee kregen steun van Natalie Bennett, leider van de linkse Greens.
Sturgeon stal de show. Meteen werd duidelijk waarom de snp na het verloren onafhankelijkheidsreferendum zo gegroeid is. Waar Alex Salmond een marmite-leider was – je bent er verzot op of vindt het smakeloos – daar is Sturgeon een stukje biologische appeltaart. Het is zelfverwennerij, maar of het gezond is, blijft de vraag. De strijd tegen bezuinigingen klinkt immers aanlokkelijk, maar is volgens critici funest voor de economie. Het nam niet weg dat ze bij terugkeer in Edinburgh als een volksheldin werd onthaald. De term ‘nicolamania’ werd gemunt.
In Londen begon ondertussen het tegenoffensief. De regering lekte een memo waarin staat dat Sturgeon, die de Tories zegt te verachten, heimelijk hoopt dat Cameron aanblijft, omdat zo een nieuw referendum dichterbij komt. De Tories hebben inmiddels posters verspreid waarop Miliband in het vestzakje van Sturgeon zit. Het is hoe dan ook een opmerkelijke situatie dat een partij waar niemand buiten Schotland op kan stemmen, en die landelijk gezien nog geen vijf procent van de stemmen zal bemachtigen, mogelijk zoveel macht krijgt.
Sturgeon maakte zoveel indruk dat sommige Engelsen een radicaal andere toekomst voor hun land zien. ‘Wie weet wordt Groot-Brittannië een hechtere eenheid’, schreef de Daily Telegraph-lezer Ian Barratt, ‘als het land vanuit Edinburgh wordt bestuurd in plaats van Westminster.’