Seoul – ‘Hij vroeg me of ik hem wilde masseren. Plotseling maakte hij zijn broek open, legde mijn hand op zijn kruis en vertelde me hem daar te masseren. Ik zei dat ik dit niet kon doen en verliet de kamer.’ Zo beschrijft theaterdirecteur Kim Su-hee op Facebook de keer dat de bekende Zuid-Koreaanse schrijver, regisseur en theaterdirecteur Lee Youn-take haar tien jaar geleden aanrandde. Lee is inmiddels opgestapt.

Het heeft even geduurd, maar #MeToo is ook in Zuid-Korea begonnen aan een opmars.

Een getuigenis van een officier van justitie in Changwon op het intranet van haar werk begin deze maand vormde de opmaat. Seo Ji-hyun beschreef in de interne memo hoe haar voormalige baas bij het ministerie van Justitie, Ahn Tae-geun, haar in 2010 ongepast aanraakte. Na het voorval werd ze plotseling van Seoul overgeplaatst naar haar huidige standplaats in het zuiden van het land.

Omdat Seo in haar werk regelmatig te maken heeft met klachten van seksuele intimidatie, besloot ze met haar eigen verhaal naar buiten te komen. Na haar bekendmaking bleek al snel dat andere voormalig werknemers van Ahn soortgelijke ervaringen hadden met hem.

Sindsdien staat er elke paar dagen wel een nieuw verhaal in de krant van een bekende Zuid-Koreaan die zich schuldig heeft gemaakt aan seksueel grensoverschrijdend gedrag. Het feit dat Seo een boekje durfde open te doen over een hoge ambtenaar heeft hier ongetwijfeld mee te maken. Een beschuldiging uiten tegen een man, die hoger in de hiërarchie staat en ook nog eens voor de overheid werkt, is in de patriarchale samenleving die Zuid-Korea is geen gemakkelijke opgave. Uit onderzoek van het ministerie voor Gender, Gelijkheid en Familie in 2015 blijkt dat 78 procent van de vrouwen die met seksuele intimidatie te maken hebben geen klacht durft in te dienen tegen de dader.

De werkwijze van de Zuid-Koreaanse Harvey Weinsteins en andere acteurs, regisseurs en mediapersoonlijkheden is veelal dezelfde als die van hun westerse counterparts. Ook hier gaf iemands vooraanstaande positie de dader een vrijbrief om ongestraft om zich heen te grijpen. En ook hier blijkt voor de slachtoffers de impact ervan op de rest van hun leven ontzettend groot. Maar uit de verhalen blijkt ook dat ze de tijd nu rijp vinden om zich er niet langer voor te schamen. ‘Het is tijd om de stilte te doorbreken’, aldus de Koreaanse vrouwenvereniging op haar Facebook-pagina.