Mexico-Stad – Een simpele aankoop bij de winkel op de hoek kan in Mexico lang duren. En dan vooral het afrekenen, want de eindsom, hoe eenvoudig de opbouw ook is, wordt door de kruidenier vaak tot vermoeiends toe met een rekenmachine nagerekend.
Onlangs wees een onderzoek uit dat de kwaliteit van de gratis rekenboekjes die aan leerlingen van openbare basisscholen worden verstrekt erbarmelijk is. Ze staan vol fouten en de uitleg van de materie is onbegrijpelijk, was de conclusie. Mexico bungelt dan ook al jaren onder aan het lijstje van de oecd-landen met de beste schoolresultaten. Vooral wiskunde gaat slecht: meer dan de helft van de leerlingen haalt het elementaire rekenniveau niet, wees de meest recente pikorde uit.
Dit zegt veel over de staat van het openbaar onderwijs in Mexico. Een documentaire die de problemen aan de kaak wilde stellen gaf een sfeerimpressie: groepen kinderen die tevergeefs wachten op hun spijbelende docenten, die zelden (op tijd) komen opdagen voor de les. De vraag is of dit erg is, want als de leraren er wel zijn geven zij enkel de beurt door bij ellenlange monotone opdreunsessies. Van echt lesgeven komt het niet.
De Mexicaanse president Enrique Peña Nieto, die een groot aantal hervormingen probeert door te voeren, wil ook de kwaliteit van het onderwijs aanpakken. De controle op de geschiktheid van leraren en de kwaliteit van het lesmateriaal moeten volgens hem niet langer bij de vakbonden liggen, zoals nu het geval is, maar bij de overheid. Geen gek idee, want het beroep van leraar wordt nu vrijwel altijd gekocht bij de vakbond of binnen de familie doorgegeven.
Ondanks grootschalige protesten van de leraren lijkt Peña Nieto toch zijn zin te krijgen. Maar de vraag is of met de veranderingen meer wordt bereikt dan het breken van de macht van de bonden. Want werkelijke inhoudelijke verbeteringen van het openbaar onderwijs lijken met de huidige hervormingen nog ver weg: over meer geld om bijvoorbeeld de slechte staat van de lokalen op te knappen en modernisering van onderwijsmethodes – minder stampen, meer nadenken – gaat het niet.
En zo lijkt de kruidenier in de winkel op de hoek die moeilijk op zijn rekenmachine kijkt voorlopig nog een hardnekkig beeld te blijven. Wie toch goed wil leren rekenen meldt zich bij een van de talloze privé-scholen. Maar dit is door de hoge kosten enkel weggelegd voor Mexico’s elite.