Youp had er vorig jaar zijn mooist vloekende colbertje voor aangetrokken: een concert van Joan as Police Woman in het Amsterdamse Paradiso. Naar eigen zeggen heeft hij niet zo veel met popmuziek, maar in het geval van deze klassiek geschoolde muzikante is dat geen vereiste. Want Joan Wasser maakt mooie liedjes die vaak dichter bij kleinkunst dan bij pop liggen. Gitaren spelen een ondergeschikte rol; de piano is basis- en hoofdinstrument.
Na haar opleiding deed Wasser ervaring op als violiste bij Antony and the Johnsons en als achtergrondzangeres bij Rufus Wainwright, twee dramaprinsen die theater en pathos niet schuwen. Hoorde je op het debuut Real Life de emoties van haar voormalige broodheren nog terug, haar nieuwe cd To Survive is sterk geworteld in haar persoonlijke leven.
Ruim tien jaar geleden verdronk Wassers vriend Jeff Buckley in de Mississippi en vorig jaar overleed haar moeder aan kanker. Die laatste is op de tweede cd aanwezig in het titelnummer, waarin een slaapliedje dat ze vroeger voor haar dochter zong is verwerkt: ‘Sleep now little one/ I’ll sing to you, little one/ there’s no one here/ who means you any harm’. Na deze nieuwe confrontatie met de dood vraagt Wasser zich af: ‘What is this gift to be alive?’ en komt tot de conclusie: ‘Must find the spark/ The spark to survive.’
Net als op Real Life stelt Wasser veel vragen: waar gaat mijn hart van kloppen? Hoe gaat het met je? Zit je naar mij te staren? Waar wacht je op? Het nummer Honor Wishes met veteraan David Sylvian bestaat zelfs geheel uit vragen, zij het vragen die slechts betrekking hebben op verlies en overleven. De kern van To Survive ligt in de spiegelnummers To Be Loved en To Be Lonely. Hier voegt ze ‘samen’ en ‘alleen’ subtiel samen: ‘When you found me/ I could not be loved/ But then I found me/ And I’m happy to be loved’ (To Be Loved). Wasser klinkt losser en intuïtiever dan op haar debuut; iets minder kleinkunst, iets meer pop – maar nog even stijlvol.
Op de momenten dat het over politiek gaat, is Wasser het minst genuanceerd. Zo zijn de twee nummers Furious en To America (met Rufus Wainwright) niet alleen muzikaal maar ook tekstueel het meest uitgesproken: ‘Let loose your dogs of war/ abandon your done capital’ zingt ze verwijtend en stelt vast: ‘America, alone, alone, alarm, alive’. Het is het soort ondubbelzinnig engagement dat bij een bepaald type cabaretier ongetwijfeld in de smaak valt.
JOAN AS POLICE WOMAN, TO SURVIVE (PIAS)