Toen ik voor een zomercursus anderhalve maand in Gent woonde, was dat de meest sportieve periode in mijn leven. Ik liep drie keer per week hard, ging elke woensdag zwemmen en fietste elk weekend naar een andere stad. Ik had een duidelijke aanleiding: er waren ontelbare frietkotten in deze Vlaamse stad en ik wilde minimaal zes keer per week friet eten. Mijn speurtocht naar het ultieme frietkot werd beloond toen ik het allerlekkerste eten van mijn leven ontdekte bij frituur De Frietketel aan de Papegaaistraat. Ik schreef eerder dat mijn lievelingseten een broodje kroket is, maar de culinaire wereldkaart bestaat niet alleen uit Nederland natuurlijk.
Bij genoemde frituur bestelde ik steevast mitraillette (spreek uit als ‘mitrajet’). Deze Belgische delicatesse bestaat uit een opengesneden broodje met daartussen twee frikandellen, een complete portie friet, twee sauzen naar keuze (mijn favoriete combinatie is mammoetsaus met andalousesaus) en rauwkost. Het restant van de portie friet dat niet tussen het brood past, wordt over het dienblad gestrooid. Vandaar de naam mitraillette, het Franse woord voor machinegeweertje.
Toen ik dit gerecht voor de eerste keer bestelde, wist ik niet hoe ik aan dit complexe bouwwerk moest beginnen. Aanvankelijk probeerde ik om het als een burger te eten. Maar met zoveel friet en twee frikandellen in een broodje werd het een onbehapbare zaak. Toen probeerde ik om eerst de friet op te eten en daarna de snack met broodje. Na de friet zat ik al behoorlijk vol en broodje met twee frikandellen smaakte niet echt bijzonder. Bij het volgende bezoek haalde ik de helft van de friet uit het broodje en legde dat opzij. Het broodje met alleen de helft van de friet (en twee frikandellen en rauwkost en sauzen) paste nu net in mijn mond. Ik at het als een burger. Intussen at ik ook de apart gelegde friet. Net zoals ik een Big Mac-menu bij McDonald’s zou eten.
Het broodje met frikandel en friet erin smaakte gruwelijk lekker. Dit was de ideale snack-frietfanfare waar ik al zo lang naar op zoek was. Het was ook een stuk minder zout dan een frikandel puur. Toen ik tussendoor de apart gelegde friet at, kon ik de volle smaak van aardappel beleven.
Tijdens de rest van mijn verblijf in Gent kookte ik nauwelijks. Ik ging vaker hardlopen en vaker zwemmen zodat ik elke avond een mitraillette naar binnen kon werken zonder een grammetje aan te komen.
Toen ik terug was in Groningen, heb ik overal gezocht naar een mitraillette.
‘Mitraillette, wat is dat?’
Geen snackbar in de stad had het en niemand van mijn vrienden kende het.
Als ik aan een nieuweling bezield uitlegde wat mitraillette was, kreeg ik te horen: ‘Dat klinkt erg ongezond.’
‘Mij zo’n hemels genoegen laten afpakken? Dat is pas echt ongezond!’ antwoordde ik dan.