Is Jomanda uit Tiel net wat uit het vizier verdwenen, wordt de Betuwe nu geteisterd door een collega-profete, Mariska uit Driel. Deze nog jeugdige dame, die zich voorstelt als ‘catastrofe-voorspeller’, veroorzaakte in het land van Flipje en omstreken een golf van paniek met de mededeling dat de Betuwe op 7 december zou worden geteisterd door een allesvernietigende wervelstorm. Vooral ouderen verkeerden dagenlang in opperste spanning. In bejaardencentrum Liefkenshoek in Heteren had de directie al geruststellende KNMI-verklaringen laten ronddelen, maar ook dat mocht de apocalyptische stemming niet doen luwen.

Voor de gemeente Gendt was de waarschuwing aanleiding voor een grootscheepse rampoefening, onder de codenaam Operatie Wervelstorm. Officieel heette het een oefening die nog van pas zou komen als de millenniumwisseling inderdaad tot allerlei rampen zou leiden. Veel mensen zagen er een bevestiging in dat ook de autoriteiten de waarschuwingen van het Drielse medium serieus namen. Mariska zelf huurde een heel bungalowpark in Nieuw Millingen op de Veluwe af, waar ze het hoofdkwartier van haar Internation Rescue Service had opgeslagen in afwachting van het natuuronheil in de Betuwe. In de recreatiezaal van het driehonderd huisjes tellende bungalowpark Rabbit Hill stonden de bedden voor de Betuwse zondvloedslachtoffers al klaar. Ondertussen bracht Mariska oudtestamentische tijden in herinnering. In een visioen had ze onrustbarende ondergangstaferelen ontwaard die wezen op een spectaculaire relocatie van de Nederlandse kustlijn. Haar felle aandringen op onmiddellijke evacuatie strandde echter op ongeloof van de auto
riteiten, die ze verweet met mensenlevens te spelen.

Na het verstrijken van de fatale zevende december werd Mariska, zoals wel meer profetessen overkomt, het slachtoffer van de woede van haar eigen aanhang. Tegenover zes cameraploegen smeerde ze haar onheilsscenario over twee maanden uit. De bijbelse catastrofe zou tot in januari op zich kunnen laten wachten. Ze wees erop dat er die vrijdag een storm had gewoed die makkelijk als voorbode van de Betuwse eindtijd kon worden geïnterpreteerd. Een verslaggever van De Gelderlander vermocht het niet te overtuigen: ‘Mariska gebruikt de storm van vrijdag handig om haar geloofwaardigheid op te poetsen.’

Niettemin hield de onheilsprofetes voet bij stuk. Tegenover de pers verklaarde ze ook al de aardbevingen in Turkije en Griekenland te hebben voorvoeld. In Zuid-Amerika zou ze duizenden levens hebben gered met haar waarschuwingen voor op uitbreken staand natuurgeweld. Sponsors hadden een half miljoen gulden bij elkaar gebracht voor het grote reddingsprogramma in de Betuwe van Mariska’s mysterieuze Internation Rescue Service, waarmee maar weer eens bleek dat de catastrofe-voorspelster wel degelijk over enige credibiliteit beschikte. De namen van die sponsors weigerde ze echter te geven. Ook zweeg ze als het graf over de motieven van de inzet van de stoet van beveiligingsagenten die haar omringde. Op gezag van een niet nader geïdentificeerde ‘hemelse moeder’ hield de Drielse profetes echter vol dat de dagen van de Betuwe zijn geteld: ‘Ik ben er honderd procent van overtuigd dat de ramp gaat plaatsvinden.’

Ondertussen maakte Nederland zich op voor de volgende catastrofe: die van de millenniumbug. Helaas wilde het met deze ramp ook niet echt vlotten, ondanks alle publiciteit van de digitale Deltawerken die een speciaal actiecomité onder leiding van Jan Timmer met zich mee had gebracht. Er werd de afgelopen tijd maar liefst voor twintig miljard verspijkerd aan het Nederlandse computernetwerk, dat in de persoon van de immer waakzame minister van Grote Stedenbeleid Roger van Boxtel een eigen schutspatroon kreeg. Nadat in Nieuw-Zeeland als eerste het jaar 2000 werd ingeluid en berichten binnenkwamen over een computer van de politie van Auckland die het zou hebben begeven, beleefde Nederland enige bange uurtjes, maar dat bleek vals alarm (men had in Nieuw-Zeeland eenvoudig de stekker uit de computer getrokken). Zo kon het gebeuren dat de vele burgervaders, politieagenten, korpschefs en ambtenaren die allen in speciale crisisteams de millenniumnacht op het bureau doorbrachten na een doorwaakte nacht konden constateren dat hun wake overbodig was geweest.

Reden voor de doorgaans zeer goed ingelichte computerjournalist Francisco van Jole om op het NOS-Journaal lucht te geven aan het idee dat de millenniumbug een bewust aangedraaide mythe is geweest, verzonnen door de computerbranche om de winstvoet voor het einde van de eeuw nog eens danig op te schroeven, mede via royale bijdragen van het rijk. De enigen die echt bang voor de millenniumbug moeten zijn geweest, zo blijkt nu achteraf, was de koninklijke familie, die met uitzondering van de moederziel alleen op Soestdijk achtergebleven Juliana maar met Maxima Zorreguieta een veilig heenkomen in het maar zeer mondjesmaat gedigitaliseerde India had gezocht. Daarmee blies Beatrix een oude Oranje-traditie (het land ontvluchten als zich rampspoed aandient, of deze nu van Duitse aard of digitaal is) nieuw leven in.

Geen nood, moet de vorstin hebben gedacht, oma Wilhelmina zocht in 1940 ook een veilig heenkomen overzee en werd door HP/De Tijd niettemin geëerd met de tweede plaats in de ‘millennium top 40’. Volgens het weekblad wordt Wilhelmina qua glorie en verdienste voor het vaderland alleen overtroffen door haar verre voorvader Willem de Zwijger en laat zij Hugo de Groot, Spinoza, Johan van Oldenbarnevelt en Michiel de Ruyter straatlengten achter zich. Eerder verkoos het Historisch Nieuwsblad Wilhelmina al als ‘vrouw van de eeuw’. Een en ander maakt in ieder geval duidelijk dat het klimaat voor de verschijning van deel 2 van de Wilhelmina-hagiografie van de Leidse historicus C. Fasseur (waarschijnlijk dit voorjaar) niet gunstiger had kunnen zijn.