Accord werkt in Amsterdam als make-up artist. ‘De zwarte waas van kohl deed haar grote ogen goed tot hun recht komen - het gaf ze iets mysterieus, hetgeen versterkt werd door de zachtbruine oogschaduw die ze had aangebracht. Haar volle lippen waren nauwkeurig iets binnen de rand omlijnd en met een bloedrode lipstick ingevuld. De blush had ze iets onder haar hoge jukbeenderen gezet om zodoende de hoekige vorm van haar gezicht wat te verzachten. Tevreden met wat ze in de spiegel zag depte ze hier en daar wat glansplekken van haar gezicht.’ Quod erat demonstrandum. De koningin van Paramaribo heeft als ondertitel ‘Kroniek van Maxi Linder’. Maxi Linder heette eigenlijk Wilhelmina Angelica Adriana Merian Rijburg en ze leefde van 1902 tot 1981. Haar werknaam kreeg ze in de tijd dat de kleine Wilhelmina fan was van filmacteur Max I. Linder. Ze zag al zijn westerns. Ter gelegenheid daarvan kleedde ze zich in cowboypak, inclusief revolvers, en kwam op het moment suprème in de bioscoop overeind om - ‘pief-paf-poef!’ - te luchtduelleren met het projectiescherm. Maar toen was Maxi nog een lieve kleine Wilhelmina. Het duurde niet lang of ze zou uitgroeien tot een van de beroemdste prostituees van Suriname, door ruige zeebonken en snode soldaten liefjes ‘Koningin van de West’ genoemd. Clark Accord beschrijft opkomst en ondergang van deze illustere dame. Hij laat het noodlot toeslaan op de dag dat Wilhelmina, die dan alleen met haar moeder in de warme buurt van Paramaribo woont, bruut wordt verkracht door haar buurman. Ze is dan dertien. Niet lang daarna wordt ze motyo, hoer. De koningin van Paramaribo is een meeslepende roman, zoals dat heet. Tussen fictie en biografie in, stilistisch soms hakkelig en onbeholpen (‘Grif verdween het geld in Karel’s pet’), maar verder vol passie en spanning. Schitterende anekdoten, gloedvolle beschrijvingen van de ellende in Maxi Linders leven. Sprankelend en grappig. Een lekker warm boek. Met plaatjes en een verklarende woordenlijst!