In het najaar van 1969 was Murdoch te gast bij het praatprogramma van David Frost op London Weekend Television. De Australische persbaron, die met de aankoop van News of the World en The Sun de Britse krantenwereld was binnengestormd, zag het als een gelegenheid om zichzelf nader te introduceren bij de Britse bevolking. Het werd een mislukking. Frost behandelde zijn gast met dédain, alsof hij een domme schooljongen was.
Murdoch begreep de boodschap: als buitenstaander zou hij nooit worden geaccepteerd door het Britse establishment. De revanche liet niet lang op zich wachten. Terwijl hij na afloop de studio’s uit liep, zei hij tegen zijn vrouw: ik koop dit televisiestation. Twaalf jaar later kreeg hij met hulp van premier Margaret Thatcher, een ander buitenbeentje, de kans om ook de huis-aan-huiskrant van het establishment te kopen: The Times, compleet met de zondagse zusterkrant, The Sunday Times.
Een hardnekkig misverstand is dat geldbejag Murdochs voornaamste drijfveer is. Dat is niet het geval, zeker niet waar het gaat om zijn Britse activiteiten. Die vormen voor hem een machtsspel. Na de rampzalige afluisteraffaire had hij de eilandbewoners vaarwel kunnen zeggen, iets wat zijn Amerikaanse investeerders graag zouden zien, maar hij wilde revanche nemen op David Cameron, de favoriete schoonzoon van het establishment die hem tijdens de hete mediazomer had laten vallen.
In maart klonk het openingsschot. Murdochs Sunday Times kwam met de onthulling dat rijke ondernemers in ruil voor donaties aan de Conservatieve Partij op Downing Street of zelfs in het buitenverblijf Chequers konden lunchen met de Conservatieve premier en een minister naar keuze. De suggestie werd gewekt dat de gasten het regeringsbeleid konden beïnvloeden. Het was een schadelijke onthulling te meer omdat Cameron wil dat de Conservatieven niet langer worden gezien als partij van de rijken.
Vervolgens kwam naar buiten dat Camerons mediaminister onder één hoedje speelde met Murdochs News Corporation bij de geplande overname van satellietzender Sky. Het effect werd begin mei zichtbaar bij de plaatselijke verkiezingen. Niet zozeer de bezuinigingen als wel incompetentie en imagoproblemen droegen bij tot een flinke Conservatieve nederlaag.
Inmiddels heeft Murdoch met Boris Johnson een nieuwe oogappel. In de Murdoch-pers is de Conservatieve burgemeester van Londen de grote man en kan Cameron geen goed meer doen. Zoals gebruikelijk volgt de persbaron de publieke opinie. Bij deze liefdesverklaring zal ongetwijfeld ook hebben meegespeeld dat Johnson, die niet meedoet aan de hypocriete hetze tegen de in ongenade gevallen mediamagnaat, niet behoort tot het verfoeide establishment.