Rome – De graftombe van Claretta Petacci ligt diep verscholen in de schoot van Rome’s historische begraafplaats Il Verano. Maar als de grote witmarmeren engel na lang zoeken voor je opdoemt, kun je hem ook echt niet missen. Met gespreide armen en haar borst vooruit werpt ze zich voor het vuurpeloton om Benito Mussolini te sparen. Zo heeft Claretta Petacci het ook echt gedaan, op 28 april 1945. Zij was de 29 jaar jongere minnares van de Duce en sprong tussen de kogels van de partizanen die voor hem waren bedoeld. Zij werd eerst geëxecuteerd, hij direct na haar. Voor eeuwig samen op de gruwelijke foto van 29 april 1945, opgeknoopt aan hun voeten aan een benzinestation op het Piazzale Loreto in Milaan, het schimpende volk onder ze.
Pas in 1956 mocht het lichaam van Claretta van het anonieme graf waarin het verstopt lag verhuizen naar de ereplaats, het familiegraf van de Petacci’s op het Verano. Een groot wit marmeren bouwwerk, de engel met de gespreide armen, en slechts ‘Claretta’ in fascistische letters. Want iedereen in Italië weet wie Claretta is. De ultieme minnares, zij die hem is gevolgd tot in de dood, toen Mussolini door alles en iedereen belachelijk werd gemaakt, maar niet door Claretta. Mussolini’s vrouw en vijf kinderen hielden zich wijselijk elders in Italië schuil en zijn allemaal gezond en wel uit de oorlog gekomen. Maar Claretta is gestorven voor de liefde, en dat maakt haar voor veel Italianen tot een iconische, volmaakt onschuldige figuur. Wist zij veel, het arme meisje, verliefd worden op een man als de Duce is toch het meest logische dat iedere vrouw kon overkomen?
Briefjes van gelijke strekking hangen op het glas dat de engel Claretta tegen al te gretige handen moet beschermen. Want haar graftombe, of beter gezegd monument, is er erbarmelijk slecht aan toe. Stutpalen behoeden de balk boven de entree voor instorten, van de naam valt alleen nog Cl….ta te lezen. Een briefje van iemand met onzekere spelling vermeldt verontwaardigd: ‘Dit is een stuk Italiaanse geschiedenis! Laat Claretta niet in de steek! Wat heb sij nou voor schuld? Dat ze verliefd was op onze Duce? Leve Italië!’
Het briefje is een spontaan commentaar op het feit dat Claretta’s tombe op het punt staat geruimd te worden. Familieleden zijn er niet meer, en de Italiaanse staat vindt dat ze niet tot het historisch erfgoed behoort.