Maiduguri – Een maand zijn Emmanuel en Dinatu nu samen. Hun prille jubileum vieren ze voor de lens van een fotograaf, lachend, hun gezichten tegen elkaar aan. Achter zijn spiegelreflex geeft de fotograaf instructies. ‘Lach! Ja, meer!’ Hij wil door, het is zondag en voor zijn studio staat een lange rij.

Maiduguri, een miljoenenstad in het noordoosten van Nigeria, ademt weer. ‘Het is niet meer zoals een paar jaar geleden’, zegt Emmanuel over de ontwrichting die Boko Haram in zijn woonplaats teweegbracht. Hoewel inwoners nog af en toe worden opgeschrikt door aanslagen of pogingen daartoe heeft het leger de stad enigszins onder controle. ‘We zijn eindelijk weer een beetje vrij.’

De herwonnen vrijheid wordt dit weekend ook gevierd in de dierentuin, waar inwoners ontsnappen aan de hectiek van de stad. In de schaduw van fruitbomen zoeken ouders verkoeling, terwijl hun kinderen zich verdringen om een glimp op te vangen van de slangenkuil. De jarige Olatunji heeft een geglazuurde taart en twintig vrienden meegenomen. Hun uitstapje, zeggen de studenten uitgelaten, is een daad van verzet. ‘Je kunt hier lekker chillen.’

Zij vormen een generatie die is opgegroeid in een decennium vol rampspoed. Zij weten hoe snel hoop en wanhoop elkaar kunnen afwisselen. ‘Eigenlijk kun je hier niemand echt vertrouwen’, zegt Hannatu, het zusje van de jarige. ‘Een goede vriend kan je zomaar verraden. Of de persoon naast je kan zichzelf opblazen.’ De vriendengroep kijkt niet op van haar uitspraken.

Want hoe gemoedelijk de stad dit weekend ook oogt, de angst voor terreur hangt altijd in de lucht. Boko Haram mag terrein hebben verloren, vanuit de bossen en bergen waar ze zich schuilhouden vallen ze nog net zo genadeloos aan – zij het in minder goed beveiligde delen van het land. Dit jaar zijn bij aanslagen al honderden burgers omgekomen.

President Buhari, die drie jaar geleden beweerde dat Boko Haram ‘technisch verslagen’ was, zegt amnestie te zullen verlenen aan strijders die zich overgeven. Maiduguri is verdeeld: is het een meesterzet? Of haalt hij hiermee de verdreven vijand weer in huis? In de fotostudio haalt Emmanuel zijn schouders op. Voor hem is het de zoveelste belofte van een president die zich geen raad weet met dit conflict. Hij kijkt naar zijn Dinatu. ‘Weet je, liefde is sterker dan zoveel andere dingen.’