Jeruzalem − Het is hommeles in het Heilige Land. Om de kool en de geit te sparen – de woedende massa te kalmeren en zijn eigen coalitiepartners niet te schofferen − heeft premier Benjamin Netanyahu vorige week naar eigen zeggen een salomonsoordeel geveld: de stemming over het extreme rechtsherzieningsplan, waarbij de regering onbeperkte macht krijgt en het laatste restje democratie wordt uitgehold, zal tot na het reces van de Knesset op 30 april worden opgeschort. Intussen zitten de regering en de coalitiepartijen rond de tafel.
De demonstranten voelen zich met een kluitje in het riet gestuurd want uitstel is geen afstel en die onberekenbare Bibi heeft intussen de bestaande wetsvoorstellen alweer op de agenda van de Knesset gezet. Zijn partner Ben-Gvir die uit de regering dreigde te stappen, kocht hij om met een klein cadeautje: de nieuwe nationale garde. Zo’n eigen militie van tweeduizend man in handen van een racistische populist die de doodstraf wil invoeren, veroorzaakt paniek in Israël.
Intussen gaat het massale burgerprotest dat honderdduizenden boze burgers op de been brengt en het land plat legt zijn veertiende week in.
Bibi is als een kat in het nauw. Hij heeft bitter weinig opties, waarschuwen analisten. Als hij de kant van zijn coalitie kiest en de voorstellen erdoor drukt, zullen de protesten en stakingen volledig uit de hand lopen en dat kan zelfs tot een joodse burgeroorlog leiden. Als Bibi aan de rem trekt, betekent het de val van zijn regering en van hemzelf. Misschien hoopt hij dat hij analoog aan de Poolse situatie, waarin de regering na een afkoelingsperiode alsnog de rechtsherziening invoerde, zijn plannen bijna geruisloos kan doorzetten. Maar Israëlische burgers zijn weerbarstig en laten zich niet inpakken.
Een kat in het nauw maakt rare sprongen. De Israëlische media suggereren nog een ander probaat middel. Bibi kan het verdeelde land verenigen, de steun van de joodse burgers krijgen en de aandacht van het wetshervormingsfiasco afleiden door een veiligheidscrisis uit te lokken met de naburige landen − de Hezbollah in Libanon of Syrië − of met de Palestijnse gebieden, die dan de prijs betalen voor de staatsgreep van dit ultra-rechtse kabinet.
Aan de vooravond van Pesach, het feest dat de bevrijding van het joodse volk uit Egypte zo’n tweeënhalfduizend jaar geleden en de bevrijding van de slavernij herdenkt, zijn dat beangstigende gedachten.