São Paulo – Voetballer Emerson Sheik van de populaire voetbalclub Corinthians besloot vorige week een ‘neusje-neusje’ op internet te plaatsen. Sheik is een aparte. De man is niet uitgesproken homoseksueel, want hij heeft een lange lijst aan veroveringen van blonde schonen op zijn naam staan, maar hij besloot een winnend doelpunt te vieren met een vriend, een chef-kok, door hem een ‘zegeltje op te plakken’, zoals ze in Brazilië zeggen over de eskimobegroeting.

Dat ‘zegeltje’, geplaatst op het sociale medium Instagram, zou volgens Sheik niet bedoeld zijn geweest als provocatie, maar deed de georganiseerde supporters sidderen. Op een spandoek dat ze bij het trainingscentrum omhoog hielden, schreven ze: ‘Ga je hoerenmoeder zoenen… hier is het een plek van mannen’ en: ‘Geen gays.’ Sheik zou volgens hen op z’n minst ‘zijn excuses moeten aanbieden’.

Het is maar de vraag of het geen provocatie van Sheik was, een bijnaam die hij overhield nadat hij een tijd in het Arabische emiraat Qatar speelde. Zijn echte naam is Márcio Passos de Albuquerque (1978). In een interview verontschuldigt Sheik zich als hij supporters heeft beledigd, maar betreurt hij tegelijkertijd de vooroordelen. Homoseksualiteit wordt absoluut niet getolereerd in het Braziliaanse voetbal. ‘Een machosport’, volgens Sheik.

Machogedrag, maar vooral ook macho-angst, om weggezet te worden als homoseksueel in het voetbal – voetballer Richarlyson weet wat dat betekent. Hij speelde tussen 2005 en 2010 bij São Paulo, een club die door de tegenstanders smalend de ‘bambieclub’ wordt genoemd, alsof het allemaal hertjes zijn. Bij zijn afscheidsinterview betreurde Richarlyson in tranen dat hij nooit is geaccepteerd door een deel van de supporters ‘vanwege zijn gedrag buiten het veld’.

De voetballer heeft altijd ontkend homoseksueel te zijn. Hij heeft er zelfs vriendinnetjes op na gehouden, zoals een fotomodel dat al voor op de Playboy stond. Zij (Letícia Carlos) vertelde later in drie maanden geen seks met Richarlyson te hebben gehad, ‘vanwege gebrek aan tijd’, wat de roddel weer deed oplaaien.

Hoe het ook zij, Richarlyson eindigde zijn interview en carrière bij São Paulo met de slotbede ‘of er eindelijk eens een punt gezet kan worden achter de intolerantie van seksuele, raciale of religieuze aard. Dat de mensen mogen leven op de manier waarop zij zich prettig voelen en dat de anderen zich bewust zijn van dat recht voor een ieder.’