Dit is geen ontdekking van een onderzoeksjournalist, maar werd op 26 juli bekendgemaakt door het ministerie zelf. Het bewuste rapport dat sindsdien ook online staat was voor CounterPunch-columnist Dave Lindorff aanleiding een felle aanklacht te schrijven. Daarin richtte hij zich niet alleen tegen het ministerie van Defensie en het Congres, maar vooral ook tegen de corporate media.

‘Wat als het ministerie van Volksgezondheid bekendmaakt dat het niet weet wat er met 6,5 miljard dollar gebeurd is?’ luidt zijn retorische vraag. ‘De koppen zouden even groot zijn als destijds bij de landing op de maan.’ Tot nu toe hebben bijvoorbeeld The New York Times en cnn er nog geen woord aan besteed en ook presidentskandidaten Hillary Clinton en Donald Trump vinden het geen onderwerp. Zo kan het ministerie van Defensie zonder noemenswaardige controle zijn gang gaan. ‘Er zijn hier genoeg mogelijkheden voor corruptie, omkoperij en andere illegale activiteiten, en natuurlijk ook gewoon voor verspilling’, constateert Lindorff.

Kritiek op de mainstream-media is overigens zo bon ton in de Verenigde Staten dat New York Magazine er onlangs onder de titel The Case Against the Media, by the Media een special aan wijdde. Een van de daarin geopperde verklaringen voor het falen van de media kwam van Daniel McCarthy, hoofdredacteur van The American Conservative. Hij wees op de ‘verslaving aan conflict’: als aan een feit geen conflict ten grondslag ligt, is het niet nieuwswaardig.

Dat zou in het geval van het ontbreken van miljarden aan defensiebonnetjes natuurlijk prima het zwijgen van de media kunnen verklaren. Overheidsuitgaven aan de zorg – of breder: de omvang van de welvaartsstaat – zijn een eeuwige bron voor gesteggel tussen Democraten en Republikeinen. Maar in het nog altijd door angst voor terrorisme en andere vijanden (Poetin!) gedomineerde politieke klimaat zijn beide partijen het doorgaans snel eens over de hoogte van defensie-uitgaven. ‘De boekhouding bij het ministerie van Defensie is een ramp’, zegt Mandy Smithberger, directeur van het Straus Military Reform Project, ‘maar niemand schreeuwt erover in het Congres omdat ze allemaal geloven in meer militaire uitgaven.’

Volgens Lindorff is de consensus over defensie-uitgaven niet beperkt tot politici. ‘Ook de journalisten, hoofdredacteuren en uitgevers van de corporate media steunen militaire uitgaven. Dus bericht men niet over dit schandaal en blijft het publiek onwetend en onbezorgd.’