Het wordt wel leuk gevonden, al die scheldende en kijvende, elkaar stiekem een loer draaiende politici op de televisie, maar in werkelijkheid is dit het platste en brutaalste kiezersbedrog uit de vaderlandse geschiedenis. Weten we nog wat Pim met zijn gedachtegoed het volk had beloofd? Dat de «puinhopen van Paars» zouden worden opgeruimd. Na vijf maanden puinruimen is «politiek Den Haag» ook werkelijk veranderd, in een soort schoolplein met een permanent vrij kwartier, waarin de kinderen tekeergaan alsof er geen bovenmeester bestond. De kinderen hebben zich uitgedost als ministers, staatssecretarissen en kamerleden. Reuzenlol!
Nee, dat zijn werkelijk grote mensen. Je begrijpt niet dat ze zich na die paar maanden nog voor de camera durven te vertonen.
In het programma Buitenhof verscheen de liberale leider, de heer Gerrit Zalm. Hij zei dat het «nu lang genoeg een rommeltje is geweest» tussen de LPF-ministers en in de LPF-fractie. Door dat kabaal worden de daadkracht en zelfs het voortbestaan van de regering bedreigd. «Als de regering niet in staat is te regeren, moet ze ermee ophouden.» Maar nieuwe verkiezingen zijn ongewenst, omdat Nederland dan maandenlang niet geregeerd wordt.
Dus: óf de LPF op orde, óf een onbestuurd land? Dat is een schijnalternatief. De waarheid is dat dit kabinet steunt op een vals mandaat, de schijn van een meerderheid die in stand wordt gehouden door een partij die de facto niet meer bestaat. Met deze ministersploeg, mede steunend op de kamerleden van de LPF, wordt de natie zichtbaar, elke dag weer, hetzelfde oor aangenaaid.
De partij die Fortuyn beloofde, was een radicale vernieuwingspartij, of meer nog een beweging van de schoonmaak, de genadeloze bezem. Dat loopt in Nederland altijd mis. Maar de vernieuwers hadden door allerlei omstandigheden die intussen breed zijn uitgemeten de wind mee. Overmoed maakte zich van de grondleggers meester, geestdrift groeide. En zoals dat dan gaat: de miskenden, de rancuneuzen sprongen op een aanrollende zegekar.
Waarschuwingen hielpen niet; de waarschuwers konden een pak pek met veren krijgen.
Na de overwinning hoe weten we niet, maar in ieder geval versmoezeld, verstoord door de moord brak de nieuwe praktijk aan. Zoals we nu zien: de periode van de continue ontmaskering. Nader bekeken ontdekken we drie ontmaskeringen.
Nog nooit zijn zo veel Nederlanders door andere Nederlanders uitgescholden, verdacht gemaakt, van haatmail voorzien, bedreigd met processen, een pak slaag, de dood. Dit is de ontmaskering van een volksdeel waarin de kleine haat broeit en zindert. Dat wisten we natuurlijk wel. De verdienste van de LPF is dat dit klassieke ressentiment nu unverfroren naar buiten is gekomen. Het is en wordt zonder gêne uitgebraakt.
De tweede ontmaskering is die van de nieuwe volksvertegenwoordigers en bewindslieden. Het spijt me dat ik geen logboek heb bijgehouden van de voorwendsels, het opportunisme, het besmuikt bedrog, de platte leugens, scheldpartijen, wisselingen van opperhoofden, onderlinge beentjeslichterij, ruzies tussen door particuliere eerzucht verteerden wat heb je verder? Op zichzelf heel interessant, maar zeg zelf, daar kun je het land niet mee vernieuwen. Hoeveel keer hebben ze in de LPF al beterschap beloofd? Jammer, heb ik ook niet geturfd.
De derde ontmaskering is die van de kiezers die het aan politiek instinct heeft ontbroken om althans een deel van deze kabaalkomedie te kunnen voorzien. Eigenlijk is dit de ontmaskering van de Nederlandse politiek. Het loon van een gedepolitiseerd electoraat, vervreemd van zijn vertegenwoordigers en bestuurders en daarna volgens de geest van de tijd gelovend dat met een instant remedie, toegediend door een wonderdoener, het zaakje vanzelf weer gezond zou worden. De LPF is ook het saldo van de jaren negentig, Nederland Partyland.
De LPF moet orde op zaken stellen, zegt Zalm. Twee mogelijkheden. Óf er komt orde, en dan wordt de LPF een andere partij dan Pim beloofd heeft. Óf er komt, wat waarschijnlijker is, geen orde. Want deze «partij» heeft niet het DNA dat daarvoor noodzakelijk is. Dus wordt het land onbestuurbaar.
Maar hoe dan ook, 1,6 miljoen kiezers hebben gestemd op een partij die niet meer bestaat. Daarmee heeft dit kabinet zijn mandaat verloren. Dan is er nog maar één oplossing. Nieuwe verkiezingen. Breng dit kabinet ten val.
Het rust op kiezersbedrog.