Juliette Binoche staat te schilderen. Kan ze dus ook al. Dan wast ze sla en declameert komisch-gedragen: ‘De vrouw tussen huishouden en kunst - dagelijkse harde strijd - maar zonder eten geen kunst en zonder kunst… wat heeft het dan allemaal nog voor zin?’ ‘Molière’, voegt ze lachend toe, haar hoofd in de camera stoppend. Het blijkt een fragment uit Schetsen voor een portret, documentaire van Binoche’s zus Marion Stalens. Verrukkelijk en dus wil ik de film zien. Dat is precies de bedoeling van Vrw. Kkt. Tv. dat dit opwarmertje toonde. Het is de afsluitende rubriek van Vrw. Zkt. Knst., sinds 2009 kunstmagazine van digitaal themakanaal Cultura 24, en sinds vorige week wekelijks door de NPS op Nederland 2 herhaald.
Die vrouw op zoek naar kunst is Isolde Hallensleben, wereldberoemd als voormalig jakhals in De wereld draait door. Ik was geen fan - niet van de formule, niet van haar: erg ADHD-komiekerig. Maar hier is ze met behoud van levendigheid vooral dienstbaar in een servicerubriek die de kijker warm maakt voor expositie, theatervoorstelling, concert. In drie items gaan we naar Alex van Warmerdam die zijn tentoonstelling in het Schiedams Museum inricht; naar Theater Oostpool dat zich voorbereidt op de première van Er moet licht zijn; en naar een kampeerboerderij waar het Nederlands Studenten Orkest zich voorbereidt op een tournee. Zoiets als de culturele agendarubrieken in dagbladen, met minder onderdelen maar uitgebreider en leuker.
Van Warmerdam kondigt aan dat hij na deze expositie met een heleboel dingen gaat ophouden. Hoezo? ‘Nooit meer bomen. Al die mensen die melden dat ze in een typisch Alex van Warmerdam-bos zijn geweest. En altijd in de Ardennen.’ Hij had voor de gelegenheid al zijn films weer moeten zien en vond tot zijn verrassing De jurk, geheel vergeten, opeens heel goed. ‘Nogal noodlottig’, typeert Alex droog, alsof dat hem verbaast; alsof niet al zijn films… Deze kijker moest in elk geval hartelijk lachen. In het trappenhuis tekent Alex lijntjes op de muur. ‘Gewoon ruitjes maken. Heel vervelend werk.’ ‘Dat kun je toch láten doen?’ ‘Inderdaad’, zegt hij en zwoegt rustig voort.
Diep gaat het niet, amusant en uitnodigend is het wel. Je krijgt nogal wat werk van de kunstenaar te zien en mij zou het niet verbazen als menige kijker een keer de trein naar Schiedam pakt (waar het nog aardig zoeken is vanaf het station). In Arnhem praat ze met regisseur Azzini en de jonge acteurs van Oostpool over de liefde (thematiek van het stuk) en over de manier van werken van Azzini die hen ‘medeplichtig maakt aan het denken over iets groters dan alleen je eigen rol’ (Maria Kraakman). Ten slotte haalt ze winnares van het Oscar Back-vioolconcours, Rosanne Philippens, van huis om samen naar die boerderij te reizen waar tussen de andere student-muzikanten ook haar vriendje zit die gelukkig veel fluitsolo’s in het tweede deel van Saint-Saëns’ Derde vioolconcert heeft, waarin zij soleert. Helaas kan ze alleen bij de repetities naar hem kijken - tijdens het concert staat ze met de rug naar hem toe. Triviaal? Ach, Vrw. Zkt. Knst. lijkt vooral op een jonger publiek te mikken en dat is verstandig gezien de vergrijzing van het zaalpubliek. Belangrijker is Rosanne’s lof voor de enorme inzet van die jonge muzikanten en dirigent Arjan Tien, die repetitiedagen van tien tot twaalf uur maken. De aflevering sluit af met korte tips, ook over kunst op de tv, en mede daardoor zag ik zondag tot groot genoegen de Binoche-film bij Avro’s Close Up. U hebt die kans ook nog: vrijdag 19 februari, 16.05 uur, Nederland 2.
Vrw. Zkt. Knst. NPS, woensdags 15.30 uur, Nederland 2