Op de kop af een jaar geleden, na zijn immense triomf met veertig procent van de stemmen bij de Europese verkiezingen, was het een en al geglunder in de internationale pers, met koppen als ‘Italy’s young premier shows Europe the way’. Nu, afgelopen maandag, wachtte de jonge premier Renzi de resultaten van de regionale verkiezingen liever af in Afghanistan, waar hij dringend de Italiaanse troepen een hart onder de riem moest steken.
Ergens niet zijn is ook een talent.
Het was tevoren duidelijk dat Renzi weinig te winnen had bij deze regionale Italiaanse verkiezingen die gaan over maar één ding: geld, heel veel geld. Duidelijker gezegd: de verdeling van de Europese subsidiepot. En ook de verdeling van de niet-officiële subsidiepot, die in Italië ‘maffia’ heet, en die zich per regio onderscheidt in lokale gebruiken en namen.
De allerergste regio-kandidaat waar Renzi zich om redenen die alleen hij wist achter moest scharen, was Vincenzo De Luca. De foto’s van Renzi die de dag tevoren in Washington nog plechtig de hand drukt met Obama, en de dag erna deze De Luca omhelst (een man die bekend staat om de klassieker ‘De camorra? Wat is dat?’) werden een maand geleden op verschillende Italiaanse voorpagina’s afgedrukt. Ecco chi siamo – ‘Dit is wie we zijn’ – was de begeleidende kop.
Want dat is wat Italië is: handje drukken met de president van Amerika en 24 uur later een honderd procent camorra-kandidaat aan de borst drukken. Natuurlijk won De Luca glansrijk in de regio Campania (Napels) en zal hij ondanks zijn openstaande proces wegens ‘illegale’ activiteiten de miljoenen Europees subsidiegeld de komende vijf jaar naar eigen goeddunken mogen beheren.
Nee, daar heb je als jonge, linkse premier, hoop voor de toekomst der natie en van Europa, helemaal niets bij in de buurt te zoeken. Wat gebeuren moet, moet gebeuren, dat weet de realpolitiker Renzi ook. De stand van Italiaanse regio’s in zijn handen is nu 10-2 tussen links en rechts, terwijl het bij de laatste regionale verkiezingen van vijf jaar geleden nog 6-6 links-rechts was. Wel gingen twee miljoen Italiaanse kiezers minder naar de stembus dan vorig jaar bij de Europese verkiezingen.