Een fiets, terwijl ik niet meer durf te rijden vanwege mijn moeilijke evenwicht. Weg ermee.
Compactdiscs die ik die ik nooit draai, weg. Een aantal draai ik wel, die mogen blijven.
Een oude geluidsinstallatie.
Ellendige videobanden die aan de buitenkant een volledige cassette zijn, maar waar slechts een kort stukje band inzit, vervuilend als de pest, maar zelfs milieuorganisaties sturen die krengen.
Post die weggegooid had kunnen worden, hebben vrienden weggegooid terwijl ik even in het ziekenhuis lag. Ik heb dat klusje nu radicaal afgemaakt. Ik gooi nu alles direct in het ronde archief.
Schoenen en kleren die ik nooit meer droeg heb ik meegegeven aan iemand met de juiste maten die alles graag wilde hebben.
Het is merkwaardig dat m'n huis steeds ruimer wordt. Ik had een heleboel werktasjes. Een deel is nu de deur uit, maar het heeft geen zin om die allemaal weg te doen omdat ik als een blok voor dat soort tasjes val, dus als ik ze allemaal zou verspreiden, zou ik nieuwe gaan kopen. Hetzelfde geldt voor pennen en papier. Ik ben een schrijf- en pakmaterialenfreak.
Is het u opgevallen wat een vreselijk lelijke akelige shorts de meeste mannen aan hebben? Mogen korte broeken trouwens wel in de stad of tijdens het binnenwerk? Van mij niet, ik ben daar heel truttig in.