Nu de opwinding van liveconcerten voor lange tijd is weggevallen, roept sommige muziek verlangen op naar live-energie die opeens ondraaglijk is, vanwege de kans dat dat verlangen wordt ingelost, namelijk nul. Dus nu liever muziek die niet klinkt naar een stomende zaal vol op elkaar gepakt publiek.
Lana Del Rey bracht vorig jaar haar grote meesterwerk uit, Norman Fucking Norwell, in de basis veertien opeenvolgende pianoballads, maar in uitwerking daarvan net zo spannend en gevarieerd als het album in sfeer juist één geheel was. De overtreffende trap in verstelling van een verzameling pianoballads is een verzameling spoken words, begeleid door pianomuziek. Dat wordt haar dit najaar te verschijnen Violet Bent Backwards over the Grass. Del Rey draagt gedichten voor, terwijl multi-instrumentalist Jack Antonoff (die haar laatste album mede produceerde, en eerder onder meer werk van Taylor Swift en Lorde) muziek speelt.
Het eerste voorproefje is LA Who Am I To Love You, met een kalm pratende, soms fluisterende Del Rey die praat over LA, terwijl Antonoff daar pianospel en filmische, steeds vervreemdendere muziek onder legt. In het eerste couplet legt Del Rey LA naast New York, de stad die ze voor LA verliet: ‘LA, not quite the city that never sleeps/ Not quite the city that wakes, but the city that dreams, for sure/ If by dreams, you mean in nightmares.’
Ze spreekt LA rechtstreeks aan, in de you-vorm, als in een brief. Hoe verder het nummer vordert, hoe meer de ambivalentie verdwijnt en hoe onomwondener ze de stad de liefde verklaart. Die voor New York is voorbij: ‘As for me, it won’t be my city again until I’m dead/ Fuck the New York Post.’ Nee, dan LA. Ze prijst zichzelf aan met gevoel voor understatement: ‘I’m quite good on the stage as you may know/ You might have heard of me’. Dus, besluit ze, kom op LA, neem me op: ‘So either way, I’ll fit in just fine/ So just love me by doing nothing.’
Ja, het wordt Lana Del Rey dit najaar, de soundtrack bij de eerste coronawinter, met verhalen over een land dat niet bezocht kan worden.
Violet Bent Backwards over the Grass van Lana Del Rey verschijnt op 2 oktober