Er zou sprake zijn van ‘volkswoede’, die de ‘discriminatie’ van een bepaalde bevolkingsgroep legitimeert.
Het gekke is alleen dat er eerder sprake lijkt van de angst voor een heksenjacht dan van een daadwerkelijke heksenjacht. Worden pedofielen plotseling bedreigd door hun buurtgenoten? Zijn er gevallen van openlijke geweldpleging gemeld? Staan er hetzerige stukken in de kranten waarin de pedofiele medemens over één kam wordt geschoren met de psychopaat Dutroux? Gonst het van de verzoeken om zwaardere straffen voor pedoseksuelen? Nee, niets van dat al. Het lijkt zelfs of er in Nederland nogal genuanceerd wordt gereageerd op de feiten. Men is over het algemeen wel degelijk in staat onderscheid te maken tussen een kindermoordenaar en een pedofiel.
Vorige week stond in de Volkskrant een uitstekend stuk van Janny Groen, waarin Jeroen van de NVSH-werkgroep Pedofilie stelt dat er in de publieke opinie sprake is van verwarring van terminologie. ‘Pedofilie wordt gelijkgesteld aan seksueel misbruik. Alsof elke erotisch contact tussen een volwassene en een kind automatisch als misbruik moet worden aangemerkt. Alsof een pedofiel geen warme, onschadelijke relatie met een kind kan onderhouden.’
Janny Groen schrijft dat ‘hoewel slechts een kleine minderheid in iedere pedofiel een Marc Dutroux ziet, het maatschappelijke oordeel erop neerkomt dat geen enkele vorm van pedofilie acceptabel is. Of het moet de neutrale vorm zijn: het houden van kinderen.’
Of er werkelijk sprake is van een cruciale verandering van publieke opinie weet ik zo net nog niet, maar het lijkt wel zo te zijn dat een toenemend aantal mensen vindt dat de wet die seks met kinderen onder de twaalf jaar verbiedt, moet worden nageleefd en dat men iets kritischer staat tegenover de pedofiel die geneigd is zijn boodschap zo mooi maar vooral zo vaag mogelijk te verpakken.
Want wat zegt Jeroen eigenlijk? Het is onterecht dat pedofilie als seksueel misbruik wordt aangemerkt, want het erotische contact tussen een volwassene en een kind kan warm en onschadelijk zijn.
Het vervelende voor Jeroen is dat hij daarin ongelijk heeft. Natuurlijk kun je pedofilie op zichzelf niet gelijkstellen aan seksueel misbruik, maar zodra er sprake is van een ‘erotisch contact’ is dat wel degelijk schadelijk, hoe ‘warm’ het verder ook mag zijn.
Het zijn ‘barre tijden’ voor de pedofiel, ja, want voor het eerst in decennia wordt openlijk vastgesteld dat pedofielen natuurlijk van kinderen mogen houden, maar er niet mee naar bed mogen. Er zullen veel pedofielen zijn die deze grens als ‘discriminerend’ ervaren.
Op dit moment wordt er overwogen de grens van twaalf jaar op te trekken naar veertien. De politiek wenst kennelijk een daad te stellen. Ik heb daar geen grote bezwaren tegen, het lijkt me zelfs een redelijke grens, maar het moment vind ik tamelijk onhandig gekozen. Een dergelijke ingreep wordt al gauw gezien als een reactie op de zaak-Dutroux, terwijl zo'n wetswijziging geen enkele waarborg tegen dergelijke extreme misdrijven biedt en alleen maar nieuwe discussies uitlokt.
Laten we eerst de oude wet naleven die kinderen tot twaalf jaar moet beschermen, want in zekere zin is er nog steeds sprake van een gedoogbeleid, ondanks de zogenaamde omslag in de publieke opinie. Ik weet zeker dat lang niet iedereen overtuigd is van de schade die kinderen oplopen door seks met volwassenen. Ook in de Kamer lopen ongetwijfeld genoeg politici rond met ‘een genuanceerd standpunt’ over pedofilie. Laten we het vooral per geval bekijken en niet uitsluiten dat sommige kinderen er wel degelijk reuze veel plezier aan beleven.