Maar hij keurt wel erg makkelijk en zonder enige nuance alle pedofilie af.
Ik heb zelf als jongen een seksuele relatie gehad met een volwassene en heb daar alleen maar zeer van genoten en er een eind aan gemaakt toen ik er geen behoefte meer aan had. Er was nooit enige sprake van dwang en machtsoverwicht, omdat ik wist dat het voor ons allebei evenveel betekende.
De enige criteria voor de beoordeling van pedofilie zijn volgens mij dat het kind niet door de volwassene tot seksualiteit wordt uitgenodigd en dat het niet verleid wordt tot seksuele handelingen die verder gaan dan waarvoor het rijp is.
Daarnaast geldt natuurlijk - en dat is volgens mij het enige waar we het eens over zouden moeten hebben naar aanleiding van de ellende in België - dat ieder handelen waarin te weinig of geen respect blijkt voor een medemens, ontoelaatbaar is. Het gaat in deze zaak niet om pedofilie, maar om mensen die anderen gebruiken voor hun seksuele lusten, om kinderhandel, kinderporno en misbruik van kinderen, om marteling, mishandeling en moord.
Ik ben het wel weer met Righart eens als hij stelt dat het maar de vraag is of de situatie in Nederland zoveel beter is. In de enige videotheek waar ik wel eens kom, zijn pornofilms aanwezig van jongelui onder de zestien die - duidelijk op aanwijzing - handelingen verrichten die hen niets zeggen, omdat hun hartstocht nauwelijks ontwaakt en nog niet geperverteerd is. Als de CRI die film nog niet heeft gezien, vraag ik me af hoe actief onze justitie dan wel is.
Amsterdam,FRANZ BONSEMA
Rubriek
Pedofielen (1)
Naar aanleiding van de column van Hans Righart over rechtspraak en het seksuele misbruik van kinderen (in De Groene van 4 september) het volgende. Ik ben het met hem eens als hij stelt dat ontoerekeningsvatbaarheid bij dit soort misdaden mogelijk buiten beschouwing moet worden gelaten, net zoals die bij de nazimisdadigers niet ter sprake kwam.
Uit: De Groene Amsterdammer van
www.groene.nl/1996/39
www.groene.nl/1996/39