Wie laat wat escaleren? Dwars over de veiligheidszone in Zuid-Libanon schiet Hezbollah zijn raketten af op burgers, en niet andersom. Peres is een vredestichter, dat heeft hij bewezen. Hij wil ook gaarne de verkiezingen winnen. Logisch, want als Likoed aan het bewind zou komen, zou er opnieuw een invasie plaatsvinden in Libanon - tot aan Beiroet toe.
Hezbollah, volgens Max Arian een vergeten groepje oud-strijders, loopt aan de leiband van Syrië en Iran. Na de gruwelen van Hamas proberen deze landen het nu met raketten in plaats van zelfmoordbommen, want die waren in de wereldpers nu eenmaal niet zo populair. Israel wenst vrede met al zijn buren, al bijna vijftig jaar lang. Syrië, Irak en Iran wensen dat absoluut niet, en spelen een vuil spel via de Hamas- en Hezbollah-troefkaart. In een openlijke militaire confrontatie met Israel gaan ze ten onder, dat weten ze maar al te goed. Oorlog is wreed en eist altijd mensenlevens, aan beide kanten. Om het vredesproces opnieuw te verstoren waren de instructies dit keer tot Hezbollah gericht: ‘Schiet op Israel, dan schieten ze terug, en dan keert de wereldopinie zich tegen die wrede Israeliërs!’ Nou, ook deze keer zijn de tegenstanders van Israel daar goed in geslaagd. Ook meneer Arian is erin gelopen.
Peres heeft gedaan wat Rabin ook gedaan zou hebben, om van Netanyahu maar te zwijgen. Israel wenst niet één gewonde op zijn grondgebied en kondigt aan dit niet meer te tolereren. Israel heeft tenminste nog het fatsoen om de burgerbevolking te waarschuwen voor het naderend geweld. De vraag is of er een nipte verkiezingswinst voor Peres in zit, maar het is wel aan te nemen dat de Libanezen Hezollah hun gang in het zuiden niet meer zullen laten gaan, al was het alleen maar omdat ze niet opnieuw met honderdduizenden hun have en goed willen verlaten.
Nederlaag voor Israel? Hoezo?
Amsterdam, S. GOMPES