De laatste tien, twintig jaar is steeds duidelijker geworden dat je met het voormalige ‘jeugdmedium’ strips echt elk onderwerp kunt behandelen. Zelfs een papieren documentaire over genocide in voormalig Joegoslavië (Gorazde van Joe Sacco) of een strip over de holocaust (Maus van Art Spiegelman) zijn mogelijk. Het wekt dan ook geen verbazing dat de Israëlische Rutu Modan een strip maakte over de gevolgen van een bomaanslag. Vermist is echter geen loodzware documentaire met daarin portretten van familieleden van de slachtoffers, maar een verrassend luchtig fictieverhaal rond een zoon van een vermiste vader, die waarschijnlijk is omgekomen.
Nadat de taxichauffeur Eddie uit huis werd gegooid door zijn vader, hebben de twee al jarenlang geen contact meer. Eddie woont sindsdien bij de bemoeizuchtige tweelingzuster van zijn moeder en haar man. Wanneer de jonge soldate Numi hem vertelt dat Gabriël (die haar minnaar was) waarschijnlijk overleden is bij de bomaanslag, gaat Eddie tegenstribbelend mee op zoek. Er is een lijk zodanig verbrand dat het niet meer geïdentificeerd kan worden en alleen een DNA-test zou uitsluitsel kunnen geven.
Het gegeven van deze zoektocht is eenvoudig, maar voldoende voor een boeiend verhaal, dat zich langzaam ontvouwt. Eddie en Numi zien elkaar aanvankelijk niet zitten (‘Raar mens, die giraffe. Maar goed, als je op je 65ste nog seks wil, moet je kennelijk met minder genoegen nemen’, denkt Eddie). Na veel gekibbel en intieme gesprekken bloeit er toch iets op tussen de twee. Ondertussen komen ze veel te weten over het leven van Eddies vader en wij als lezer krijgen een kijkje in de Israëlische maatschappij, waarin mensen voortdurend leven onder de dreiging van bomaanslagen of de gevolgen daarvan moeten verwerken.
Rutu Modan begon ooit als lid van het Israëlische stripcollectief Actus Tragicus, dat regelmatig een box uitgaf met daarin verschillende auteurs. Modan heeft zich na de eerste, wat onbeholpen getekende strips steeds verder ontwikkeld en krijgt nu erkenning. Tegenwoordig tekent ze een stripblog (Mixed Emotions) voor de New York Times en is ze illustrator voor onder andere The New Yorker. Vermist, of Exit Wounds, zoals het oorspronkelijk heet, tekende ze in een rasechte klare-lijnstijl, die iedereen kent van Hergé. Dat is een goede keuze, want de tekeningen leiden niet af van het verhaal, de emoties van de gezichten worden onderkoeld weergegeven en toch bieden de heldere platen veel details. Vermist werd al door veel Amerikaanse critici toegejuicht en ik kan me daar alleen maar bij aansluiten.

Rutu Modan geeft twee lezingen in Nederland. Op 7 juni tijdens de Stripdagen Haarlem en 8 juni in het Joods Historisch Museum, waar nu een tentoonstelling over joodse strips (‘Superhelden en sjlemielen’) te zien is