In Poznan, de vijfde stad van het land, boycotten supporters zelfs een wedstrijd van de eigen club, Lech Poznan. Uit protest tegen het besluit van de clubleiding om in navolging van meer dan tachtig andere Europese clubs één procent van de recette uit te geven aan de opvang van vluchtelingen, kwamen ze niet opdagen bij de Europa League-wedstrijd tegen het Portugese Belenenses. Ze hadden wel een spandoek achtergelaten in het stadion. Tekst: ‘Stop de islamisering!’
De supporters in de hoofdstad gingen wel naar de wedstrijden van hun club Legia Warschau omdat de clubleiding ze op het hart had gedrukt dat zij alleen geld bijdragen aan een fonds voor Poolse vluchtelingen in het oosten van Oekraïne – niets van hun geld zou naar vluchtelingen uit Syrië gaan. De Legia-supporters zongen: ‘En heel Legia schreeuwt luid: nee tegen de islamitische wilden!’
Dat dit ‘nee’ ruim moet worden opgevat, net als ‘islamitische wilden’, bleek een week geleden toen de snackbar Falafel Bejrut slachtoffer werd van alle marsen en demonstraties tegen vluchtelingen. Zelfs een vlag van Legia Warschau aan de muur bood de eigenaar geen bescherming, net zo min als een ingelijste beeltenis van Johan Paulus de Tweede en een ansichtkaart van de zwarte madonna van Czestochowa. De mannen riepen ‘Fuck islam!’ en sloegen wild om zich heen. Voor ze vertrokken, draaiden ze een gasfles open. Mahmoud, de christelijke eigenaar uit Libanon die zichzelf Michal laat noemen, was zich doodgeschrokken. ‘Ik ben nota bene Legia-fan.’
Een bezoek aan zijn falafeltent leert dat hij een soort Poolse variant van het Van Kooten-typetje mijnheer Pamuk is, een immigrant die Poolser is dan de paus. Kort voor de aanval had hij nog in een interview met website Metrocafé in perfect Pools een ‘boodschap aan alle Polen’ gegeven die het land verlaten: ‘Doe het niet, je verlaat het paradijs! Polen is het paradijs en Warschau een sprookje.’
Na de aanslag kwam enige troost van de minder luidruchtige Polen. Gealarmeerd door een bericht op Facebook, waarin onder meer het patriottisme van Mahmoud wordt geprezen, lieten honderden inwoners van Warschau hun schaamte en afkeer over de aanslag blijken door eten te halen bij Mahmouds zaak, Falafel Bejrut. Enkele dagen lang stond er een rij van meters. Dat was Mahmoud, alias Michal, nog nooit overkomen.