Een grenzeloos grensconflict

Goed dat er aandacht aan Latijns-Amerika wordt geschonken in De Groene Amsterdammer (23 maart). Toen ik eind vorig jaar in Argentinië en Uruguay was, was de ruzie tussen beide landen ook al gaande. De argumenten rondom de pulpfabrieken lijken echter instrumenten, excuses, geworden in het halsstarrig machismo van de beide Zuid-Amerikaanse landen, hun regeerders en volk. Ja, internationale bedrijven misbruiken het gegeven dat de milieuwetten in Latijns-Amerika nog niet ver ontwikkeld zijn en dat is zeer kwalijk. De manier echter waarop de discussie gevoerd wordt en het gevecht gestreden, toont een zwart-witbenadering die geen vruchtbare grond biedt voor de toekomst. De uitspraak in Vaanholds artikel van een van de bewoners in Asamblea, dat de bevolking geen schone pulpproductie voorstaat, maar de fabrieken ‘gewoon’ niet wil, toont deze koppige houding. Als er nu gehoor zou worden gegeven aan constructieve benaderingen in plaats van vast te houden aan een kant, misschien dat het zwart-witaspect in de Zuid-Amerikaanse politiek en cultuur dan eens op een vruchtbare manier doorbroken kan worden. In deze situatie ligt een mogelijkheid, een kans, met name door alle hulp (Wereldbank, Gerechtshof) die ingeschakeld is.

SILVIA ROTTENBERG, Argentijns/Nederlands

Harpen, klokken, vrouwenkoren

Ik kan niet nalaten te reageren op het stukje Harpen, klokken, vrouwenkoren van Kevin Clarke (De Groene Amsterdammer, 16 maart). Het ontbeert mijns inziens namelijk bijzonder belangwekkende informatie. De producent en regisseur van Alzheimer, Johnny Kuiper, is reeds herhaaldelijk met eerdere producties failliet gegaan, waarbij de uitvoerende artiesten (vaak enthousiaste startende professionals) en andere betrokkenen naar hun gage en betaling konden fluiten. Zo ook bij deze productie: het faillissement van de Muziekunie is op 21 februari 2007 uitgesproken door de rechter, onder andere omdat de uitvoerende artiesten niet betaald hebben gekregen voor de voorstellingen in 2006. Uiteraard heeft Kuiper zelf wel een behoorlijk bedrag van het productiebudget (ver boven de begroting overigens) op zijn rekening mogen bijschrijven. De geplande voorstellingen zijn allemaal geannuleerd. Dit alles heb ik uit zeer betrouwbare bronnen. Ik vind het schandalig dat dit soort types maar ongestoord hun gang kunnen gaan, misbruik makend van fondsen, subsidieverstrekkers en de grote inzet van artiesten, die (enkele groten daargelaten) overigens sowieso bijzonder weinig betaald krijgen.

ARJAN MAN, per e-mail

connie Palmen (1)

Ik wil Dick Leutscher bedanken voor zijn heldere stuk (De Groene Amsterdammer, 30 maart) waarin hij een poging doet tot herstel van de schade die door C. Palmen aan Peter Schat is toegebracht. Wie niet, zoals hij, tot de kring van Schat behoorde, kan alleen maar met verontwaardiging toezien wat er in ons land al niet mogelijk is, onder het mom van literatuur en filosofie, aan gesmijt met modder. Ook ik heb met toegeknepen keel zitten kijken en luisteren naar het gesprek aan de tafel van Pauw en Witteman. Te verwachten valt dat, naar aanleiding van sommige reacties op het boek Lucifer, er weer flink luid geroepen zal worden hoe nodig we op de bres moeten staan voor de vrijheid van het woord, voor de vrijheid van drukpers. Het werd tijd dat er zo nu en dan ook stemmen opklinken die, zij het niet al te hard maar wel duidelijk, pleiten voor het toetsen van ons handelen aan minimale regels van beschaving.

ELS PELGROM, Haarlem

Connie Palmen (2)

Hoe terecht en goedbedoeld ook, iedere pagina gewijd aan de Nederlandse ‘Miss Marple’ is een pagina te veel en verhoogt slechts de oplage van boeken die het Talpa-gevoel dienen en niets anders.

S. WALLER ZEPER, Amsterdam

Bent u zwanger, heren?

In haar enthousiasme over vrouwen die voor het eerst een belangrijke post bekleden (De Groene Amsterdammer, 2 maart) maakt Aukje van Roessel een enorme uitglijer. ‘Nu zit er zelfs een vrouw op Landbouw en een vrouw op Economische Zaken. Allemaal voor het eerst.’ ‘Maria van der Hoeven valt de eer te beurt daar als eerste vrouw over te mogen meepraten.’ Dat laatste slaat op het overleg in de traditionele vierhoek, nu een zeshoek. Nee hoor, de eerste vrouwelijke minister van EZ was, na Hans Weijers (d66), een bekende vvd’er, namelijk Annemarie Jorritsma. Kennelijk heeft ze op díe ministerspost geen enkele indruk gemaakt – ze had immers net zo weinig verstand van economie als Maria van der Hoeven – en dus is dat feit niet terechtgekomen in het historische besef van zelfs een zeer lezenswaardig journaliste. Freudiaans!

KEES WIJDOOGE, Waddinxveen