Opheffer (4)
Drie brieven in De Groene Amsterdammer (van 28 januari) met geweeklaag over de toon van Opheffer. Mulder ging zo ver te insinueren dat Holman «fascistentaal» gebruikt, omdat hij zich bedient van krachttermen. Vreemde beschuldiging. Opheffer lijkt toch echt iemand die zich verzet tegen op religie en/of traditie gebaseerd fascisme, fel pleitend voor medemenselijkheid. Mulders redenering volgend kunnen we bovendien alle iconen der vaderlandse letterkunde wel afschrijven. Reve, Hermans: weg met die fascisten! Pek en veren! Ik acht het een plicht van Opheffer de nuance af en toe te verlaten ten behoeve van het debat. Goede literatuur is verontrustend, goede columns zijn dat wat mij betreft ook. Opheffer klaagt in zijn column van 28 januari dat hij als ongelovige in debatten buitenspel wordt gezet. Het blijkt dat sommige lezers van De Groene hem nu ook buitenspel zetten als columnist. Persoonlijk vind ik Opheffer een verademing.
JOEP SMALING, Nijmegen

Nederlandse Moslim Omroep
«Directeur Frank William van de Nederlandse Moslim Omroep is een impulsieve man.» Dit is de eerste zin van het artikel in De Groene Amsterdammer van 28 januari over de NMO, en vrijwel de enige opmerking in het stuk waar geen grote onwaarheid in schuilt. Tegelijkertijd is snel duidelijk dat impulsief in dit verband gelijk staat aan onbetrouwbaar. Dat verband wordt nergens uitgelegd. Net als met de andere stellingen in het artikel is het een suggestieve opmerking. Opmerkelijk dat het programmabeleid van William nergens ter sprake komt. Ook de financiële huishouding blijft buiten beeld. De Groene ziet over het hoofd dat de NMO onder leiding van William een professionele omroep is geworden.
Alle «argumenten» voor de intimiderende houding van de directeur, voor de angst op de redactie, voor het gebrek aan journalistieke onafhankelijkheid, komen van drie medewerkers die met ruzie vertrokken zijn. Boze ex-medewerkers zijn traditie getrouw dankbare bronnen van informatie, maar dat kan natuurlijk nooit genoeg zijn voor een gedegen artikel. Er wordt in het artikel een beeld neergezet van een directeur die onschuldige medewerkers zonder reden op straat zet. Een directeur die angst zaait en alleen kritiekloze redacteuren kan waarderen. Een directeur die bovendien als liberale moslim imams door het hele land tegen zich in het harnas jaagt en tot slot zijn invloed probeert te gebruiken om de zendmachti ging in handen te houden.
De werkelijkheid is anders. De ex-medewerkers wilden niet dat er een item kwam over de Nederlandse Moslim Raad, de organisatie die de zendmachtiging van de NMO in handen heeft. In de redactievergadering werd besloten dat wel te doen. Vervolgens probeerden de ex-medewerkers individuele collega’s te bewerken om niet mee te werken aan dit besluit – er werden zelfs externe medewerkers benaderd, achter de rug van de redactie om. De rechter heeft de ex-medewerkers niet in het gelijk gesteld, hij heeft alleen gezegd dat ze recht hebben op een ontslagvergoeding.
De directeur is direct in zijn taalgebruik en eigenzinnig in zijn beleid. Dat kunnen onmogelijk negatieve kwalificaties zijn. Hij laat zich niet leiden door conservatieve krachten die de vrijheid van de NMO willen inperken, maar hij laat zich ook niet intimideren door ex-medewerkers op oorlogspad. William is liberaal moslim, en dat roept tegenreacties op van conservatieve moslims in Nederland.
Het is overigens lastig vast te stellen wat het artikel in De Groene wil betogen. Bij nadere lezing hebben we een aantal hoofd punten: drie medewerkers die met ruzie zijn vertrokken, een excentrieke, eigenzinnige directeur, een rommelige achterban en een lastige verwikkeling over de zendmachtiging. Prachtige ingrediënten voor serieus onderzoek.
Wat de rommelige achterban betreft, dat is gevoeglijk bekend: de moslimgemeenschap is verdeeld en heeft moeite met samenwerking in grotere verbanden. Dat is een punt van zorg, en geen reden om William de zwarte piet toe te spelen. Het gevecht om de zendmachtiging is juist daarom zo belangrijk: blijft de journa listieke onafhankelijkheid gewaarborgd of krijgen we straks ongewenste inmengingen vanuit het buitenland.
ARNOB CHAKRABARTY
verslaggever NMO