EEN BLOG VOOR JE KOP (1)
Het is natuurlijk een goed essay (De Groene Amsterdammer, 2 november), maar de echte zorgen voor de kwaliteitsbladen zouden moeten zijn de overmaat aan kwaliteit die internet te bieden heeft. Ik kan nu al dagelijks aan artikelen drie Groene’s bij elkaar lezen, artikelen van gerenommeerde tijdschriften. En dat doe ik ook, dus waarom zou een nieuwe generatie, gewend aan lezen van het scherm, nog De Groene nemen? Op dit moment kijk ik YouTube, een vioolconcert van Bach. Dat kan ik zomaar live zien, vaak unieke beelden. Klassieke muziek, komieken, filosofen, jazz – je gelooft het bijna niet, het is er allemaal op gezet. Daar zitten dus mogelijkheden. Maar het essay komt niet verder dan de huisfilmpjes en het gescheld van het volk, zoals ze al eeuwen doen in de kroeg.
C. van der Zwaard, Amsterdam
EEN BLOG VOOR JE KOP (2)
Of we het nu leuk vinden of niet, en vooral of de gevestigde media (waaronder De Groene) het nu leuk vinden of niet: internet is een feit, de consument (ook de lezer) heeft meer macht dan ooit, het is de nieuwe realiteit. Lijkt me juist goed dat de populairdere blogs worden geraadpleegd, want blijf je ze negeren, dan zullen ze je uiteindelijk inhalen en neersabelen. Zoals Fortuyn een realiteit was die Melkert wist neer te sabelen. Met andere woorden: in plaats van zuurpruimerige stukjes over de nieuwe realiteit met prijzen te belonen, zou ik zeggen: deal with it, doe er iets mee, gebruik het in je voordeel.
Aliefka Bijlsma, www.aliefka.com
EEN BLOG VOOR JE KOP (3)
Complimenten voor de waardevolle bijdrage van Wanda Perez. Ik heb als communicatieadviseur zelden zo’n helder en eerlijk artikel gelezen over de interactiviteit tussen media en consument. Van Amerongen zou trots zijn op dit wijze juryoordeel. Wat mij betreft mag u Wanda Perez direct opnemen in uw redactie, zij verdient het om wekelijks gelezen te worden.
Gert van Wageningen, Den Haag
KAFKA
Altijd leuk om die kop van Kafka op het omslag van een tijdschrift te zien, maar wat een schromelijke quatsch om Alice Herz-Sommer de ‘weduwe van Kafka’ te noemen! Ze zijn nooit getrouwd geweest. Het zal natuurlijk wel overdrachtelijk bedoeld zijn, maar zelfs ‘een vriendin’, de ‘langst levende’ of niet, is ze nooit van hem geweest.
Bijna drie jaar geleden heb ik dit verhaal al eens uitgespit in een aflevering van het Kafka-Katern. In de Duitse, niet door Stevens genoemde uitgave van de biografie Alice Herz-Sommer. ‘Ein Garten Eden inmitten der Hölle’. Ein Jahrhundertleben beslaat de passage over haar contacten met Kafka slechts vijf van de vierhonderd pagina’s. In Kafka’s brieven en dagboeken komt Alice Herz niet één keer voor. Ze zullen elkaar wel een paar maal ontmoet hebben in de tijd dat haar zuster Irma ‘ging’ met zijn oude vriend Felix Weltsch, met wie zij in 1914 trouwde. Een gelukkig huwelijk was het niet bepaald. Irma terroriseerde haar man min of meer, het kwam zelfs tot huiselijk geweld. Later bleek ze psychisch niet in orde te zijn – er is zelfs sprake van een voor ‘joodse huwelijken typische ziekte’, wat die ziekte ook moge zijn – waarvoor ze onder behandeling kwam. Kafka probeerde Weltsch te steunen, maar dat haalde niet veel uit. Irma mag dan volgens haar zus Kafka niet erg gemogen hebben, hij haar dus ook niet. Het zal de latere contacten tussen Kafka en Alice niet bepaald bevorderd hebben. Maar mevrouw Herz-Sommer rept daarover met geen woord, en Stevens ook niet – hij heeft zich in de luren laten leggen of wilde er een spannend, aandacht trekkend verhaal van maken.
Niels Bokhove
NASCHRIFT
Wij wisten natuurlijk ook wel dat mevr. Herz-Sommer niet met Kafka getrouwd is geweest. Wij hebben ons met de kop ‘De Weduwe van Kafka’ een dichterlijke vrijheid veroorloofd, om recht te doen aan haar lange geschiedenis – zoals Den Haag ook De Weduwe van Indië is.
We zullen het niet weer doen.
Redactie