In de privacy-special (De Groene Amsterdammer, 21 maart) riepen wij u op uw ervaringen inzake schending van privacy met ons te delen. Hieronder een van de ingezonden verhalen – anoniem geplaatst.
Privacy
Als het gaat om het plaatsen van schuttingen lijken Nederlanders geharde voorvechters van de privacy. Op internet echter geven we ons leven tot in het kleinste detail bloot. Hebben we niet door wat we doen of zijn we gewoon (te) goed van vertrouwen?
Internet heeft het eenvoudiger gemaakt voor het individu om zijn talenten en kennis te ontplooien, en daarvan te profiteren. Geen ellenlange weg meer langs critici en keurmerken alvorens iets waardig wordt geacht voor publicatie. Slaat iets aan, dan slaat iets aan. Zo bezien is internet een uitkomst voor mensen met een kleine beurs en een grote geest. Hier zijn ook risico’s aan verbonden. Deze gedeeltelijke of complete blootlegging van ons persoonlijk leven zou ook ten negatieve gebruikt kunnen worden. Nu al worden zaken als uitgavenpatronen, interesses en bel- en surfgedrag bijeengebracht in databases. De hoogste bieder heeft toegang tot die gegevens en kan hierdoor uiterst gericht reclame maken. Volgens Jan Noorlandt, hbo-docent fondsenwerving en massacommunicatie aan de Christelijke Hogeschool Ede, is het gebruikelijk om op deze manier een doelgroep te bereiken. Hij stelt dat gegevens die wij bedoeld of onbedoeld achterlaten veelvuldig verstrekt worden aan derden die er financieel belang bij hebben. De resultaten hiervan vinden vele Nederlanders dagelijks op hun deurmat in de vorm van geadresseerde reclame waar nooit bewust om gevraagd is.
Feit is dat, wat dataverkeer betreft, we overgeleverd zijn aan de intenties van degene die de data beheert. Ook op politiek niveau zouden we hiervoor onze ogen niet moeten sluiten. Wat nu over ons bekend is en nog geen probleem vormt, kan in de ogen van een toekomstige regering absoluut ongewenst zijn. Een zorgvuldige registratie van persoonsgegevens is veel Nederlanders in dit opzicht al eens eerder noodlottig geworden. Ten tijde van de Duitse bezetting was de opsporing van joden in ons land een koud kunstje. Vergeleken met andere landen was in Nederland iedereen buitengewoon goed geregistreerd en dus gemakkelijk te traceren. Veel is er sinds die tijd niet veranderd. Onze gegevens worden juist alleen maar nog nauwkeuriger genoteerd. We moeten onszelf niet verliezen in achterdocht en doemscenario’s, maar we dienen in ons achterhoofd te houden welke risico’s uitgebreide persoonsregistratie met zich meebrengt. Ook als het gaat om minder ernstige zaken dan het deporteren van geregistreerde andersdenkenden.
Meer reacties
http://www.groene.nl/adhoc/Reacties_op_oproep_uit_Privacy-special