Liverpool

Volgens het artikel De sloopkogel van Prescott (in De Groene Amsterdammer van 23 september) vroegen de bewoners van de Liverpoolse wijk Toxteth aan journalist Patrick van IJzendoorn of het massaal slopen van volkswijken ook in Nederland voorkwam. Zijn antwoord op die vraag (niet veel meer dan een camping of een boerderij) dat het platgooien van hele wijken iets uit de jaren zestig was, behoeft enige nuancering. Ook in het Nederland van 2005 worden (bijna) complete wijken gesloopt, zij het dit keer niet in het kader van het visioen van de Nieuwe Mens maar onder het motto van herstructurering van te oude, te kleine en te eenzijdige volks wijken (en/of hun bewoners).

Het meest in het oog springende voorbeeld is de wijk Crooswijk in Rotterdam. Er is een plan om 1800 van de 2100 woningen (85 procent) te gaan slopen. In reactie hierop en tegen de vernietiging van sociale structuur en kapitaal hebben de bewoners zich georganiseerd in de Federatie van Bewonerscomités Nieuw-Crooswijk. Een drietal personen (voormalig woningbouwcorporatiedirecteur, socioloog en architect) heeft in middels een alternatief plan ontwikkeld waarbij sprake is van een meer geleidelijke en gefaseerde ontwikkeling en een sloop van slechts twintig procent van de woningen.

De socioloog van het trio had een interessante analyse van de kloof tussen enerzijds de bewoners en anderzijds de plannenmakers. De ontwikkelingscombinatie heeft niet zozeer de belangen van des betreffende wijk voor ogen maar sloopt en bouwt om de eigen behoefte te bevredigen. De ge meente Rotterdam moet binnen de verlammende bouw- en luchtkwaliteitbesluiten woningen voor hogere inkomens bouwen, want die brengen meer geld in de ge meentekas. Het bouwbedrijf moet zijn (grootschalige) bouwproductie en bedrijfswinst op peil houden. En voor de projectontwikkelaars weegt de stijging van de waarde van de grond met daarop nieuwe gebouwen inmiddels op tegen de kapitaalvernietiging van het slopen van de (overigens in goede bouwkundige staat verkerende) oude woningen. Daarnaast hebben we recentelijk mo gen vernemen dat de beloning van be stuurders van corporaties om hoog gaat als er meer gesloopt wordt.

Bij alle partijen ontbreekt de menselijke maat, zoals die ook met moeite te vinden is in de huidige Vinex-wijken. In die zin is het goed om te zien dat bewoners van Nederland zich, na de (op tv volledig herkauwde) belangstelling voor interieur en design, nu, noodgedwongen dit keer, ook op de architectuur en de stedenbouw storten.

ROBBERT DE VRIEZE, Rotterdam

maatschappelijk ontwerper

Nobelprijs

Hoe kan Rutger van der Hoeven (in De Groene Amsterdammer van 14 oktober) in jullie toch nog steeds linkse blad schrijven dat het meest gênante voorbeeld van toekenning van de Nobelprijs voor de vrede die aan Jasser Arafat was. Het was hooguit gênant dat Arafat hem moest delen met iemand die Palestina mede heeft gekoloniseerd en nog steeds koloniseert.

Kissinger heeft «hem» ook gehad. Dat was een echte massamoordenaar. Arafat heeft alleen gepoogd zijn land te bevrijden. Dat hebben Soekarno, Mandela en Willem van Oranje toch ook gedaan tegen vreemde overheersers. Mag men tegenwoordig tegen onrecht niet meer vechten?

DR. IR. RIK MIN, Enschede

Midden-Oostenactivist

Rectificatie

In het commentaar D66 en Gilles de la Tourette (De Groene Amsterdammer, 14 oktober) wordt staatssecretaris Medy van der Laan abusievelijk opgevoerd als Medy de Graaf. Onze excuses aan Medy van der Laan én aan Medy de Graaf, die ongetwijfeld ook bestaat.

Hubert Smeets

Aanvulling

Onder het essay Dezelfde blote kerels, een ander decor van Bas Heijne (in De Groene Amsterdammer van 14 oktober) is abusievelijk niet vermeld dat de tekst een bewerking was van de Mosse Lezing die Heijne op 21 september in Amsterdam hield.

REDACTIE