Israël

«Het grootste struikelblok is Israël» kopte De Groene Amsterdammer (van 18 november). Het betreffende artikel is niet geschreven door een Palestijn die dagelijks de vernederingen bij checkpoints moet ondergaan en wiens broer in een Israëlische gevangenis zit. Het gaat zelfs niet over het Midden-Oosten conflict, maar over de Amerikaanse buitenlandpolitiek. Volgens onderzoeker Anatole Lieven is de bevoorrechte positie van Israël de belangrijkste oorzaak van het fa lende Midden-Oostenbeleid van de VS.

Het is een veelgehoorde visie, die niet alleen onjuist is, maar ook een nare bijsmaak heeft. Onjuist omdat het conflict niet door Israël alleen werd veroorzaakt of kan worden opgelost. Het geweld van de Palestijnen en de Arabische buurlanden is ouder dan de bezetting. Een ondubbelzinnige erkenning van Israël als joodse staat door de Arabische wereld is een absolute voorwaarde voor een einde aan het conflict. Zowel Israël als de Palestijnen schenden veelvuldig gemaakte afspraken, en dit is een van de hoofdoorzaken van het vastlopen van het vredesproces. De VS zouden er dan ook goed aan doen beide partijen te dwingen zich, om te beginnen, aan de eerste fase van de Roadmap te houden.

Deze theorie is echter ook onjuist omdat een onevenredig grote waarde wordt toegekend aan het Midden-Oostenconflict. Hoe belangrijk dit ook is, beëindiging ervan zal er niet toe leiden dat al-Qaeda en andere terroristische organisaties stoppen met de jihad, dat dictatoriale regimes in democratieën veranderen, of dat de rechten van religieuze minderheden, homoseksuelen en dissidenten worden gerespecteerd. Ook de grote verschillen tussen arm en rijk en de enorme bevolkingsgroei hebben niets met het Israëlisch-Palestijnse conflict te maken. Amerika’s ongeloofwaardigheid in het Midden-Oosten is meer het gevolg van haar steun aan dictators wanneer dat opportuun leek, van de carpet bombings en gevangenisschandalen in Irak, en het veilig stellen van haar eigen (olie)belangen dan van haar steun aan Israël.

De idee dat Israël de oorzaak is van zo ongeveer alle problemen in het Midden-Oosten draagt bovendien een onmiskenbaar antisemitische component in zich. Immers, een basiskenmerk van antisemitisme is het onevenredig veel macht toekennen aan de joden en hen daarmee verantwoordelijk stellen voor allerhande ellende in de wereld.

RATNA PELLE, Nijmegen

Meritocratie

Een kleine aanvulling op het heldere, informatieve artikel van Dick Pels (in De Groene Amsterdammer van 18 november). In een meritocratie zijn riante inkomens, al of niet in verhouding tot prestaties, begeerd omdat zij status verlenen en niet omdat zij dure huizen, auto’s, diners en vakanties mogelijk maken. Als een salaris bijzonder is, is de verdiener in zijn en andermans ogen ook bijzonder.

Vroeger was het normaal dat het salaris van de baas een tienvoud was van het loon van een werknemer. Als een modaal inkomen vandaag € 50.000 is, dan zou een topinkomen niet meer dan € 500.000 zijn. De regering kan overwegen om een belastingtarief van 100 procent te innen op alles boven dat bedrag: niet alleen op de inkomens van directeuren en bestuurs leden van de semi-overheid, maar op alle inkomens in Nederland.

Door het elimineren van duizenden banen wentelen de firma’s die outsourcen en zodoende meer winst hopen te maken de verantwoordelijkheid voor de werklozen immers af op de belastingbetalers.

BRYNA HELLMANN-GILLSON, The New School