De poorten van Fort Europa
Wat een fantastisch stuk! (De Groene Amsterdammer, 20 januari). Voor de immigratiediensten even leerzaam als voor drugsbestrijders. Een doordacht pleidooi, behendig en inzichtelijk op papier gezet. Ik hoop vurig dat dit geluid zal worden opgepikt en een vlucht door de nationale en Europese media zal maken, zodat het niet alleen door beleidsmakers zal worden gehoord, maar ook door hun kiezers, wier gunst bestuurders helaas altijd als hoogste prioriteit blijven zien. Zoals op veel terreinen lijkt ook hier te gelden dat er weinig problemen zouden overblijven indien we zouden ophouden ze zelf te creëren.
YURI HALBERSTADT, Amsterdam
Adoptie
In het artikel «Een bijzonder kind, en dat is-ie» (De Groene Amsterdammer, 13 januari) schetst Vera Spaans een negatief beeld van de internationale adoptie. Het beeld is des te merkwaardiger omdat in het geciteerde onderzoek van Nicole Jaffari-Bimmel juist tegenovergestelde conclusies te lezen zijn. Volgens Jaffari-Bimmel gaat het bij problematische adoptiekinderen om een kleine groep extreemgevallen die het statistische gemiddelde radicaal beïnvloedt. Bovendien houdt Jaffari-Bimmel ook rekening met het feit dat adoptieouders sneller professionele hulp zoeken dan ouders van biologische kinderen, met als gevolg dat adoptiegezinnen oververtegenwoordigd zijn in de klinische hulpverlening.
Dat het met de meeste adoptiekinderen goed gaat, constateert sinds jaar en dag Femmie Juffer, bijzonder hoogleraar Studie van Adoptie aan dezelfde Leidse universiteit. Haar recente onderzoek toont aan dat het gedragspatroon van internationaal geadopteerde kinderen, die voorafgaand aan de adoptie geen verwaarlozing of mishandeling hebben meegemaakt, niet afwijkt van het gedrag van niet-geadopteerden.
ELISA VEINI EN PAUL VAN DER STAP, adoptieouders, Rotterdam
Afghanistan
In «Een onrealistische missie» (De Groene Amsterdammer, 20 januari) stelt de heer Boom dat de kwestie van de uitvoerbaarheid van de missie de doorslag moet geven voor uitzending van Nederlandse militairen naar Afghanistan. Mij lijkt de enige rechtvaardiging voor een militaire aanwezigheid aldaar of wij er krachtens het internationale recht mogen zijn. Zoals de zaken er nu voor staan doen wij dit recht geweld aan, omdat Afghanistan noch ons land noch een Navo-bondgenoot heeft aangevallen. Voor de goede orde: een aanval op een gebouw is nog geen aanval op een land; bovendien is het bewijs dat er een relatie bestaat tussen de aanslag op de Twin Towers en het toenmalige Taliban-regime nog steeds niet geleverd.
W. VOLGER, via e-mail
Rectificaties
De column «Bedrog» van Ger Groot (De Groene Amsterdammer, 20 januari) eindigde met de zin: «Ook in de kwestie-Hwang streek het wetenschappelijk geheugen achteraf genadiglijk de hand over het hart.» Dat is rijkelijk voorbarig, aangezien het schandaal-Hwang nog in volle gang is. Men leze deze zin als: «Bij de meeste bedriegers streek het wetenschappelijk geheugen achteraf genadiglijk de hand over het hart.»
De auteur van het artikel «Slopen, bouwen, slopen» (De Groene Amsterdammer, 20 januari) heet niet Wouter Van Stiphout, maar Wouter Vanstiphout.
Onze excuses aan lezers en auteurs.
REDACTIE, Amsterdam