Aboutaleb Hoezo kreeg Ahmed Aboutaleb «50.000 migrantenvoorkeurstemmen» (Menno Hurenkamp in De Groene Amsterdammer, 24 maart)? Moeten we geloven dat Hurenkamp de (47.000) betrokkenen op hun huidskleur heeft onderzocht? Dat ze in ieder geval niet allen Marokkaan waren, bewijst Hubert Smeets in hetzelfde nummer. Misschien is Hurenkamp de mening toegedaan dat blanken niet op Aboutaleb zouden stemmen. Of misschien heeft-ie gewoon niet nagedacht. Jammer in ieder geval, want de rest van z’n artikel was erg zinnig.
DAVID JONES, Amsterdam
Pijpen Graag wil ik de heer Kok uit Baarn bijvallen in zijn kritiek op het onjuiste gebruik van de uitdrukking «naar iemands pijpen dansen» (De Groene Amsterdammer, 24 maart). Hubert Smeets beroept zich op het genootschap Onze Taal, dat beweert dat zowel «dansen naar het pijpen» als «dansen naar de pijpen» correct zou zijn. Inderdaad is het zo dat langdurig onjuist taalgebruik op een gegeven moment als juist en geaccepteerd moet worden beschouwd. Onze Taal beweert dat – veelal tot teleurstelling van klagers als Kok – in zijn kolommen ook herhaaldelijk. Of dat moment inzake het pijpen ook al is aangebroken, weet niemand. Wellicht is het tij nog te keren, want om te suggereren dat Lousewies van der Laan tijdens haar pijpen meerdere pijpen gebruikte, dat is toch wel erg vergezocht. En toch is dat de enige rechtvaardiging waarop Smeets zich tegen Koks kritiek beriep. Waarom niet toegegeven dat «het pijpen» beter en ouder is? Het boetekleed misstaat immers niemand.
C.N.M. RENCKENS, Hoorn
Marianne van den Anker In «Ik snap het dilemma heel goed» (De Groene Amsterdammer, 24 maart) pleit de Rotterdamse wethoudster Marianne van den Anker voor gedwongen abortus bij bepaalde groepen. De discussie over dit onderwerp blijft steken in de vraag of de vrouw al dan niet zelf kan beslissen over een abortus. Zelfs het welzijn van het kind wordt ingeroepen om de zwangerschapsonderbreking te rechtvaardigen.
Ik begrijp eigenlijk niet goed hoe het kind beter wordt door het gewoon weg te halen. Een intensieve en desnoods gedwongen begeleiding van moeder, kind én vader biedt iedereen kansen op een beter leven. Bovendien toon je toekomstige moeders dat hun kinderen wel degelijk een toekomst hebben. De Nederlandse samenleving hecht jammer genoeg meer belang aan het zelfbeschikkingsrecht dan aan een structurele oplossing van het probleem. Hopelijk zorgt het standpunt van wethoudster Van den Anker ook voor een nieuw debat over hoe en wanneer abortus kan.
PATRICK GARRÉ, Merelbeke, België