Opsporingsapparaat
Het artikel van Aart Brouwer over de zorgwekkende staat van het OM en het opsporingsapparaat (De Groene Amsterdammer, 7 april) getuigt van wat men in het Amerikaans recht «reaching» noemt. Uiteraard is het ernstig als criminelen doordringen tot de cie. De conclusie echter dat de staat medeplichtig is aan de liquidatiegolf is een «gotspe». Immers een platte rechercheur die op de hoogte is van komende liquidaties zal het wel uit zijn hoofd laten deze wetenschap te delen met zijn rechtschapen collega’s, aangezien hij anders de volgende is die gestrekt gaat. De politie is verplicht liquidaties «stuk te maken» en doet dat ook.
Is het dan nooit gebeurd dat…? Misschien. Niet ondenkbaar. Het is populistisch om een weliswaar ernstig geval van corruptie te vergelijken met de irt-affaire, waarvan de commissie-Kalsbeek heeft gerapporteerd dat er 15.000 kilo cocaïne meeliftte met de softdrugslijn uit Colombia. Om vervolgens in de doofpot te verdwijnen. In de pers is het bon ton geworden om nieuws buitenproportioneel op te blazen door suggestieve en niet onderbouwde conclusies te trekken. En het daarna een belangrijkere status te geven dan oudere, veel ingrijpendere zaken. Waarom die doofpot niet eens onderzoeken? Mij lijkt daar de kans om democratie-ondermijnende feiten te vinden groter.
WILLEM HELWIG, Amsterdam